“ผู้ชายมีเป็นร้อยเป็นล้านไม่คิดจะสรรหา แต่กลับเลือกที่จะมาวอแวกับลูกชายของฉันไม่เลิก ไม่รู้จักคำว่ายางอายบ้างเหรอยังไง”
“แต่ฉันกับมาวินเรารักกันนะคะ แล้วตอนนี้เรายังมีลูกด้วยกัน”
“รักอย่างนั้นเหรอ รักแล้วมันกินได้ไหมล่ะ!”
“…”
มารดาแฟนหนุ่มถลึงตามองเธอด้วยสายตาเย็นเหยียบทั้งยังตะคอกเสียงใส่ด้วยความเกียจชังรังสีอำมหิตภายใจของคุณหญิงช่างรุนแรงน่ากลัว
“เงียบทำไม ฉันพูดความจริงหล่อนถึงกับรับไม่ได้เลยเหรอ รักมารยาจอมปลอมของหล่อนจะเอามาอ้างไม่ได้หรอกนะ หัดจำใส่หัวเอาไว้สะบ้าง รักในเงินของลูกชายฉันละสิไม่ว่า เห็นว่ามีรวยหน่อยไม่ได้ก็หวังจะเกาะไม่ปล่อย หาข้ออ้างสารพัดเพื่อจะจับมัดลูกชายของฉัน คิดว่าฉันรู้ไม่ทันความคิดโง่ๆ ของหล่อนเหรอ เจอมาเยอะแล้วผู้หญิงประเภทอย่างหล่อน สันดานต่ำ”
“…”
ถ้อยคำพูดของมารดาแฟนหนุ่มแฝงไปด้วยความเย้ยหยันเป็นเหมือนเข็มเล่มหนึ่งที่ทิ่มแทงหัวใจหญิงสาวอย่างแรง แต่เธอก
