วันต่อมา
เมื่อคืนหลังจากฝนหยุดตกไฟไปส่งเธอที่บ้าน ในคืนนั้นเราโทรคุยกันก่อนนอนนิดหน่อย แต่เมื่อเธอเห็นว่าเสียงของเขาดูยานคางเหมือนคนง่วงนอน จึงปล่อยให้เขานอนไปเสียอย่างนั้นโดยเธอทำเพียงแค่ฟังเสียงลมหายใจเขาที่ดังผะแผ่วเข้ามาในสายโทรศัพท์เท่านั้น
และวันนี้เธอมีเรียนในช่วงแปดโมง และเลิกเรียนในตอนเที่ยง ในตอนเช้าเธอทักไปอรุณสวัสดิ์เขาแล้ว แต่เมื่อเปิดดูข้อความในตอนเที่ยงก็พบว่าไฟยังไม่ได้เปิดอ่านข้อความของเธอ... แปลกจัง
"ป้าออยคะ ข้าวผัดทะเลหนึ่งกล่องค่ะ" เธอเอ่ยบอกป้าออยที่ยืนอยู่ในครัว สายตาสอดส่องหาใครบางคนที่บอกกับเธอว่าวันนี้จะมาช่วยแม่เขาขายข้าว แต่ไม่ว่าจะกวาดสายตาไปตรงไหนเธอก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา
"หนูปิ่นหาอะไรลูก" คนเป็นป้าเอ่ยถามเมื่อวางกล่องข้าวผัดไว้ตรงหน้าของเธอ ไม่รอช้าคนตัวเล็กก็เอ่ยถามถึงใครอีกคนทันที
"ป้าคะ ไฟไปไหนคะ วันนี้เขาไม่ได้มาช่วยงานที่ร้านเหรอคะ" สีหน้าของเธอเ
