บทที่ 13 ล่อลวง
2379 คำ
"แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ" เขากระซิบชิดข้อมือเธอ ดวงตาเขาสบตาเธอนิ่ง ภายในห้องเงียบมากมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงาน ฝนด้านนอกยังตกอยู่แต่ก็ไม่หนักเท่าเมื่อครู่ เสียงฟ้าคำรามยังดังลอดเข้ามาเป็นบางช่วง
บรรยากาศแบบนี้มันเหมาะที่จะ...
"เมาก็ไปนอนเลย อย่าทะลึ่ง"
ผลัก!
คนตัวเล็กตัดสินใจดึงมือตัวเองออกก่อนจะสกัดดาวรุ่งเขาโดยการผลักอกแกร่งให้ล้มตัวลงไปนอนบนเตียงซะ จะได้เลิกฟุ้งซ่านกับเธอได้แล้ว เขาชอบมาหยอดอยู่เรื่อยเลย
แกล้งเธอไม่รู้เวลาเดี๋ยวก็ต่อยตาแตกหรอก!!
"อะ! โอ๊ย.. เจ็บนะปิ่นผลักโดนแผลฉันเลย"
ไฟครางออกมาก่อนจะล้มตัวนอนคุดคู้อยู่บนเตียง มือหนายกขึ้นกอบกุมตรงบริเวณที่เธอผลักเขา ซึ่งเธอคิดว่าน่าจะโดนรอยช้ำ วินาทีนั้นคนตัวเล็กเองก็ตกใจไม่ต่างเพราะคิดว่าไม่น่าจะโดนตรงนั้น เมื่อกี้เธอแค่อยากแกล้งเขาแค่นั้น ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เขาเจ็บสักหน่อย
"เฮ๊ย! จริงดิ ไม่รู้ว่าจะโดนตรงนั้น" ไม่พูดเปล่าคนตัวเล็กรีบปีนขึ้นไปบนเตียงไปดูเขา "ไฟขอดูหน่อย เจ็บมากเลยเหรอ" เธอเองก็ทำตัวไม่ถูกเมื่อเขาครางโอดโอยอยู่อย่างนั้น ทั้งที่เธอเห็นว่ามันช้ำแค่นิดเดียวเท่านั้น
"เจ็บ.. มาก" เขาเอ่ยพลางถูไถใบหน้าลงกับขาอ่อนที่โผล่พ้นเสื้อที่ใส่อยู่ของเธอ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่าเขาใช้จมูกสูดดมผิวส่วนนั้นของเธอ
"ลุกขึ้นดิ๊ ขอดูหน่อย"
เธอพยายามดึงตัวเขาให้ลุกขึ้นนั่งเพื่อจะได้ดูรอยช้ำของเขา ยื้อฉุดกระชากเขาอยู่พักใหญ่ไฟจึงยอมลุกขึ้นนั่งแต่โดยดี แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับใช้ฝ่ามือกอบกุมรอยช้ำส่วนนั้นเอาไว้
"ไหนดูหน่อย" เธอเอื้อมมือไปถึงมือข้างนั้นของเขาออก ไฟไม่ได้ต่อต้านอย่างที่คิดเขานั่งนิ่งโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา ปลายนิ้วของเธอไล้ลงบนผิวอุ่นร้อนของเขาที่เป็นรอยช้ำสีน้ำตาลอ่อนๆ มันไม่ได้กว้าง เป็นแค่จุดช้ำเล็กๆ เท่านั้น
เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องร้องโอดโอยขนาดนั้นด้วย หรือจะช้ำใน?
"มียาไหม เดี๋ยวทาให้..." คนตัวเล็กเงยหน้ามองเขาอีกครั้งก็ถึงกับชะงักตัวไป เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะอยู่ใกล้เขาขนาดนี้ ต้นขาของเธอแทบจะเกยไปกับหน้าตักของเขาอยู่แล้ว
ลมหายใจอุ่นร้อนรินรดตรงปลายจมูกของเธอ ใบหน้าหล่อหลุบมองเธออยู่ก่อนหน้านั้น ระยะห่างระหว่างใบหน้ามีเพียงลมหายใจที่รินรดกันอยู่ สายตาของเขาหลุบมองริมฝีปากสีชมพูธรรมชาติของเธอ
และภายในเสี้ยววินาทีนั้นที่ใบหน้าหล่อค่อยๆ โน้มลงมาจนริมฝีปากใกล้จะสัมผัสกัน แต่แล้วเขากลับเอ่ยอีกประโยคขึ้นมาเสียงแผ่ว
"ไม่ห้ามฉันหน่อยเหรอ..."
กึก!
"...." คนตัวเล็กถึงกับชะงักพร้อมกับถอยออกห่างจากเขาไปอยู่อีกฟากของเตียง รู้สึกประหม่าจนต้องเม้มริมฝีปากของตัวเองเอาไว้
ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ทำเหมือนจะเข้ามาจูบ แต่ก็ไม่... หมาหยอกไก่ว่างั้นเหอะ แล้วเธอก็ดันคล้อยตามเขานี่สิ
น่าขายหน้าฉิบหาย...
ไฟเขานั่งอยู่ตรงที่เดิม ดวงตาคู่คมจ้องมายังเธอไม่ห่าง เหมือนในหัวเขากำลังคิดบางอย่างอยู่ในนั้น เขามองเธออยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะเอ่ยถามออกมาเสียงแผ่ว
"ถ้าเมื่อกี้จูบจริงจะยอมให้จูบไหม"
ไม่รู้ว่าเขาถามจริงจังหรือแค่หยอกเล่น แต่คนอย่างเขาเนี่ยนะจะกล้าทำอะไรเธอ สีหน้าเขามันเหมือนคนแกล้งหยอกเล่นมากกว่าจริงจัง
เมื่อกี้เขาลองเชิงเธอ...
"กล้าจูบเหรอ?" เธอเลิกคิ้วถามคำพูดไม่ได้ท้าทายเขา แต่ถามเพื่อนความแน่ใจเท่านั้น
คนอย่างไฟนะเหรอจะยอมจูบเธอ
"แล้วทำไมถึงคิดว่าไม่กล้าล่ะ" เขาย้อนถามคนตัวเล็กใบหน้าหล่อยังคงนิ่ง จนเธอเดาอารมณ์เขาไม่ออก
"ไม่รู้ดิ ก็นายไม่ได้ชอบฉันซะหน่อย..." เธอพูดประโยคนั้นเสียงแผ่ว เขาไม่เคยชอบเธอเลยต่างหาก ตั้งแต่มัธยมเขาก็มองข้ามเธอตลอด ทั้งที่เธอ... มองเขาอยู่ถึงจะไม่ใช่ในฐานะคนที่ชอบพอกัน แต่เธออยากเป็นเพื่อนกับเขาจริงๆ นะ
ขึ้นมหาลัยถึงแม้ว่าจะอยู่คนละมหาลัยแต่บ้านของเขากับเธอก็อยู่ใกล้กัน เธออยู่กับเมย์ เขาก็มองแต่เมย์ ไม่เคยมองมาที่เธอเลย แล้วแบบนี้จะให้เธอมั่นใจได้ไงว่าเขาจะกล้าทำแบบนั้น
จะให้เธอมองการณ์ไกลว่าชอบเธอคงเป็นได้ยาก อย่างมากเขาแค่ของขาดอยากได้ที่ลง หรืออีกในนึ่งคงลองเชิงว่าเธอจะยอมเขาหรือเปล่าแค่นั้น
"งั้นก็นอนได้แล้ว" เขาเอ่ยบอกเธอก่อนจะเป็นคนล้มตัวลงบนเตียงนิ่ม ฝ่ามือเขายกขึ้นก่อนจะสอดเข้าไปใต้หมอนใบใหญ่
ปิ่นมุกมองดูการกระทำของเขาเงียบๆ ไฟหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย แต่เมื่อเธอมองไปยังข้างกายเขาตรงนั้นมันกลับไร้ซึ่งหมอนอีกใบ แล้วแบบนี้จะให้เธอนอนยังไง
ไม่มีหมอน อีกทั้งหมอนข้างก็ยังไม่มีอีก
"นายไม่เสียสละให้ฉันนอนบนเตียงคนเดียวหรอกเหรอ?" ปิ่นมุกลองแกล้งถามเขาออกไป ดูท่าแล้วเขาคงไม่ยอมลุกออกจากที่แน่ นอนเป็นเจ้าที่ขนาดนั้น ถ้าจะมีคนนอนพื้นสงสัยคงเป็นเธอแล้วล่ะ
ไฟลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เขาหรี่ตามองเธอเล็กน้อย พวกเธอจ้องหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง สายตาเขาก็เลื่อนลงมายังริมฝีปากของเธอ ก่อนจะลามลงมายังไหปลาร้าที่โผล่พ้นเสื้อที่ใส่อยู่ มันใหญ่เกินไปจนร่นลงมาเห็นเนินอกขาวๆ ของเธอร่ำไร
"ไม่มีการเสียสละทั้งนั้นแหละ ก็บอกอยู่ว่าไม่ใช่คนดี หรือสุภาพบุรุษอย่างที่คิด"
เขาเอ่ยเสียงแผ่วดวงตาคู่คมของเขาเริ่มดูดำลึก และแฝงไปด้วยอะไรบางอย่างที่กำลังก่อขึ้น เธอไม่เข้าใจนักว่าเขากำลังสื่อถึงอะไร แต่สายตาเขาก็ทำร่างเธอร้อนผะผ่าวไปหมด
"ไม่สุภาพบุรุษนี่ยังไง" แล้วเธอก็ดันถามคำถามที่ไม่น่าถามอีก
เขาเงียบไปครู่หนึ่งใบหน้าหล่อมองเธอแทบจะไม่ละสายตาไปไหนก่อนที่เขาจะเอ่ยออกมา
"ก็...สามารถทำอะไรในแบบที่ผู้ชายเค้าทำกันโดยไม่คำนึงถึงความผิดถูกไง.."
คนตัวเล็กได้ยินแบบนั้นถึงกับขมวดคิ้ว เธอทำเหมือนว่าเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด แต่บางทีเธอแทบไม่เข้าใจอะไรเลยด้วยซ้ำจนต้องเอ่ยถามร่างกำยำออกไป
"หือ? ฉันไม่เข้าใจอ่า ยกตัวอย่างมาดิ" เธอไม่ได้จะกวนเขาแม้แต่นิดเดียว เธอแค่อยากรู้ในสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้า
ไฟยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงแต่สายตาเริ่มสำรวจร่างกายเธออย่างเชื่องช้า มันไม่ได้หยาบโลนจนเธอรู้สึกกลัว แต่มันเต็มไปด้วยอารมณ์ร้อนรุ่มบางอย่างที่สะท้อนออกมาจากดวงตาคู่สวยนั่น
"ก็... ฉันสามารถมีเซ็กซ์กับผู้หญิงได้โดยที่ไม่ต้องเป็นแฟนกันไง" เขาเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
คนตัวเล็กนิ่งไป ริมฝีปากเม้มเข้าหากัน เธอสบตากับเขาในขณะนี้ แต่ก็ยอมเบือนหน้าหนีสายตาของเขาไปจนได้
"เคยทำเหรอ..." เธอกระซิบถามเสียงแผ่ว ทั้งที่รู้อยู่ว่าเขาเมื่อก่อนเป็นแบบไหน
"อือ เมื่อก่อนน่ะ ส่วนใหญ่ก็ซื้อกินที่อาบ อบ นวด แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำแบบนั้นมาสองเดือนกว่าละ" เหมือนเขาพึมพำบ่นกับตัวเองเสียมากกว่า ดูเขาจะไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรกับการไม่ได้เที่ยวแบบนั้นมานานเกือบสองเดือน สงสัยจะเบื่อผู้หญิงไปแล้วมั้งเที่ยวออกจะบ่อยเลย แต่ก็ใช่ว่าเขาจะซื้อผู้หญิงทุกครั้งที่เที่ยวบางทีเขาแค่อยากดื่มเหล่าโง่ๆ กับเพื่อนแค่นั้น
นี่เขาเปิดใจกับเธอขนาดนี้แล้วเหรอ... เหมือนเพื่อนที่กำลังคุยกันได้ทุกเรื่อง
"ทำจนตายด้านแล้วหรือไง" คนตัวเล็กเหน็บเขาไปเสียงแผ่ว แต่ห้องคงเงียบมากเพราะไฟดันได้ยินทุกคำพูดของเธอ
"โห ดูถูกแล้ว ใครๆ ก็บอกว่าฉันแซ่บ ขนาดฉันซื้อยังมีผู้หญิงติดต่อมาให้ฟรีอีกตั้งเยอะ" เขาโอดครวญใหญ่ อีกทั้งยังบรรยายสรรพคุณของตัวเองชนิดที่เธอได้ยินก็แทบจะเบะปากใส่เพราะความหมั่นไส้
"ชิ! หลงตัวเอง"
"ไม่ได้หลง อยากลองก็แค่สะกิด" เขาเผยยิ้มยั่ว พลางยักคิ้วหลิ่วตาให้เธออย่างกวนประสาท
คนตัวเล็กได้ยินแบบนั้นถึงกับกลอกตาไปมา ไม่รู้เขาจะตรงปกอย่างที่ว่าหรือเปล่า ซื้อกินคงถูกใจกว่าล่ะมั้ง
"ไม่อ่า รอฉันไปซื้อกินที่อาบ อบ นวดบ้าง เผื่อเจอของเด็ด นายมีที่แนะนำปะ อยากลองบ้าง" คนตัวเล็กเอ่ยทีเล่นทีจริง จ้องหน้าเขาแบบจริงจังจนเขาที่กำลังส่งยิ้มให้เธออยู่ถึงกับเงียบไปทันที
"..."
"มองทำไม ไม่มีที่แนะนำเหรอ นายออกจะไปบ่อย" เธอเอ่ยถามเขาอีกครั้งเมื่อไฟเงียบไปครู่ใหญ่ เขาเม้มปากก่อนจะชันตัวลุกขึ้นนั่งมองเธอนิ่ง
"ทำไมถึงอยากลองในที่แบบนั้นล่ะ ไมไม่หาแฟน" ไฟขมวดคิ้วพร้อมกับทำสีหน้าจริงจังส่งให้เธอ ต่างจากสีหน้าเมื่อครู่อย่างลิบลับ
ปิ่นมุกเองก็ยังหาคำตอบดีๆ ให้เขาไม่ได้โตจนอายุ 20 ปี แฟนสักคนยังหาไม่ได้ บางทีซื้อกินอาจตอบโจทย์อะไรหลายๆ อย่าง จ่าย จบ แยก ไม่ต้องมาระแวงอะไรในแบบที่เขาเคยทำนั่นแหละ เมื่อก่อนไฟก็ไม่ได้อยากคบกับใคร ซื้อกินก็จบแล้ว
"ยังไม่เจอใครที่ถูกใจแบบจริงจัง บางทีซื้อกินก็อาจจะดีก็ได้ ไม่ต้องมาระแวงว่าจะโดนนอกใจหรือเปล่า แบบที่นายเคยทำนั่นแหละ มันไม่ดีเหรอ" เขาประสบการณ์เยอะ บางทีขอคำแนะนำจากเขาก็น่าจะได้อยู่
"..." แต่แทนที่เขาจะตอบกลับเงียบไปอีกครั้ง เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
"เงียบอีกละ มองหน้าทำไมนักหนาเนี่ย"
ไฟถอนหายใจออกมายกใหญ่ ก่อนที่เขาจะเอ่ย "ถ้าเธออยากลอง บางทีไม่ต้องซื้อกินให้เปลืองเงินก็ได้นะ"
"แล้ว?" เธอเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ไม่ได้คาดหวังคำตอบดีๆ จากเขามากนัก เพราะรู้ดีว่านิสัยแบบเขามันกวนประสาทแค่ไหน บางคำตอบอาจมีสาระ หรือไร้สาระก็เป็นได้
"ลองกับฉันปะ ที่แบบนั้นไม่ปลอดภัย กับฉัน... ฉันมั่นใจว่าปลอดภัยกว่า"
"...." คนตัวเล็กกะพริบตาปริบๆ ไม่รู้ว่าเขาจริงจังในคำพูดแค่ไหน
แต่เมื่อมองใบหน้าหล่อที่มันสะท้อนได้ถึงความจริงจังระดับหนึ่ง ก็ทำเธอถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
นี่เขาพูดจริง?
"ว่าไง ลองปะ" เขาเอ่ยย้ำอีกครั้งเมื่อเธอไม่ตอบ
"ตลกปะเนี่ย ไม่ขำนะ ฉันแค่อยากลองอะไรใหม่ๆ แค่นั้นเอง" คนตัวเล็กกระแอมในลำคอ เมื่อคิดว่าเสียงตัวเองกำลังหายไป เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ตลกในคำพูดแม้แต่น้อย แต่เธอแค่คาดไม่ถึงว่าเขาจะเสนอแบบนี้ให้เธอ
ไฟถอดหายใจอย่างหนักหน่วง พยายามจะปรับอารมณ์ของตัวเองให้เย็นขึ้นก่อนจะเอ่ยบอกคนตัวเล็กออกไป
"เธออย่าเที่ยวในที่แบบนั้นเลย มันไม่ได้ดีเสมอไปหรอก ฉันไปบ่อยบางครั้งผู้หญิงก็ถูกบังคับจากที่แบบนั้น มันเป็นที่อโคจรเกินไป ทั้งโดนฉุด ทั้งโดนมอมยา หรือแม้แต่การใช้สารเสพติดล่อลวงผู้หญิง ถ้าอยากลองบางทีหาแฟนอาจจะดีกว่า เธอไม่ต้องลองกับฉันก็ได้ ถ้าเกิดเธอไม่โอเค"
คนตัวเล็กเม้มปากในตอนที่มองหน้าเขา เธอไม่รู้ว่าตัวเองโอเค หรือไม่โอเคกับใคร แต่เธอสาบานว่าไม่ได้รังเกียจเขา
"...."
"เซ็กซ์มันเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่ถ้าหากเจอคนไม่ดีบางทีเธออาจจะกลัวการมีเซ็กซ์ไปเลยก็ได้" เขาทำเหมือนรู้ดีไปเสียทุกเรื่อง มองเธอเหมือนคนไม่ทันโลกใช่หรือเปล่า
"นายรู้ได้ไง ฉันยังไม่เคยเจอผู้ชายที่ไม่ดีขนาดนั้นสักหน่อย" ส่วนใหญ่แค่เข้ามาตื๊อจนน่ารำคาญ ไม่ถึงกับข่มขืนเธอจนกลัวเซ็กซ์อะไรขนาดนั้น บางทีเธออาจจะไม่เคยเจอผู้คนที่เจนจัดขนาดนั้น...
"ผู้ชายมันมีมุมมืดอยู่ทุกคน มันอยู่ที่พวกมันจะแสดงให้เห็นหรือเปล่าก็อีกเรื่อง"
ไฟดูเจนจัดไปเสียทุกเรื่อง ซึ่งมันต่างจากเธอจริงๆ มุมมืดของใครหลายคนเธออาจเห็นมาบ้างแล้ว แต่มุมมืดของคนตรงหน้าเธอแทบไม่เห็น หรือเขาจงใจไม่ให้เธอเห็นก็ไม่รู้
"นายเองก็มีใช่ไหม.. มุมมืดของนายน่ะ" เธอเอ่ยถามเขาเสียงแผ่ว มองหน้าเขานิ่ง และตอนนั้นที่เขาจ้องหน้าเธอกลับพร้อมกับเอ่ยเสียงนิ่งเรียบ
"หรือจะลองเจอ?"
- ผู้เขียน
