“คุณแม่พี่สอนเสมอว่าอย่าให้คำพูดของคนอื่นมากำหนดชีวิตเรา บางทีพอเราสองคนเจอคนล้อพวกเราก็ทำเป็นเล่นเออออไปตามคำพูดล้อนั้นเอาะจะบ่อย สนุกดี แต่พอเวลาผ่านไปแม้คนทั่วไปจะมองว่าเราสองคนไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดา พวกเราก็ไม่สนใจ ก็อย่างที่บอกไม่มีใครเปลี่ยนความคิดใครได้”
ฮิฮิฮิ “มิตรภาพของพวกพี่แน่นแฟ้นยิ่งนัก น่านับถือที่สุด”
“หรือว่าพี่จะ...เป็นจริงแบบ ฉาวโฉ่” ธมนมองวิลด้วยความตะลึง ฮิฮิฮิ และก็หัวเราะออกมาอีกครั้ง จุ๊บ! และจุมพิตที่ริมฝีปากเขา
“มน มั่นใจตัวเองมากพอค่ะ ว่าความน่ารักและเสน่ห์ที่มีสามารถดึงพี่วิลกลับมาเป็นของมนได้ค่ะ”
“มั่นใจขนาดนั้นเชียว”
“ค่ะ” เสียงมั่นอกมั่นใจมาก
“ก็ตามนั้น”
“ก็ตามนั้นค่ะ” ธมนย้ำก่อนจะพูดต่อ “พี่วิล งานแต่งงานของเราสองคน ถ้ามนจะขอให้คุณเอกมาทำหน้าที่เป็นญาติฝ่ายมนได้มั้ยคะ” วิล มองธมนอย่างเหลือเชื่อ “การเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวมันก็สำคัญมาก แต่สำหรับพี่วิลแล้
