“รับได้! พี่ไม่รู้ก็รู้ไว้เลยว่าผู้หญิงคนนี้เคยถูกผู้ชายลากหายไปหลายวัน ไม่ต้องบอก็รู้นะคะว่าหญิงชายอยู่ด้วยกันตามลำพังจะเกิดอะไรขึ้น”
“ตอนไหนเหรอครับ” วิลเลิกคิ้วสอบถาม จันทิมาได้ทีเลยขอเพิ่มเติมข้อมูลที่เธอรู้มา เพื่อให้วิลตาสว่าง
“เมื่อปีก่อน ไม่รู้ว่าธมนถูกชาวเลคนไหนลากไปหายไปหลายวัน หญิงชายอยู่กันตามลำพังจะทำอะไรกันละคะ ผู้ชายคนนั้นเป็นแบบไหนก็ไม่รู้ พี่วิลรับได้หรือคะ ผู้หญิงที่สกปรกแบบนี้” วิลและธมนเงียบ ต่างก็ต้องอดทนกับคำพูดของจันทิมา แต่ธมนยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรวิลก็เอ่ยเสียเองก่อนว่า
“ผู้หญิงน่ารักแบบมนไม่มีผู้ชายทนถือศีลได้หรอกครับ ผมไม่กล่าวโทษผู้ชายคนนั้นหรอก เอาเป็นว่าผมย้ำอีกครั้งว่าผมรับทราบแล้วและขอบคุณมากครับ แต่ผมก็ไม่อาจทำใจเสียมนไปได้จริงๆ ครับ”
กรี๊ดดดดด จันทิมาเหลืออดเธอกรีดร้องเสียงดังมาก วิลจึงเดินมาอุดหูให้ธมนอย่างรวดเร็ว กึกึกึ เสียงฝีเท้าจากด้านหน้าวิ่งกรูดัน
