“ไม่แน่นอน เราจะอยู่ด้วยกันในทุกๆวันครับ แต่ช่วงเวลาที่พี่ทำงานมนจะมีลูกของเราอยู่ด้วยไง และยิ่งเรามีลูกเร็วเท่าไหร่ พี่ก็จะได้วางมือจากธุรกิจทั้งหมด ยกให้ลูกทำให้หมดพี่จะได้มีเวลาอยู่กับมนตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ถึงตอนนั้นมนจะไม่มีทางหายไปจากสายตาพี่แม้แต่วินาทีเดียว” ธมนยิ้มออกมาทันทีและกอดรัดร่างข้างกายมากขึ้น
“ทำไมมนถึงรู้สึกว่าเรื่องราวของเราตอนนี้มันน่าจะเรียกว่า...จบบริบูรณ์ แบบ Happy Ending” วิลยิ้มออกมา
“พี่ไม่เคยอ่านนิยายและจำไม่ได้ว่าเคยดูละครหรือซีรี่ห์มั้ย แต่พี่เคยดูภาพยนตร์ ก่อนจะขึ้นคำว่า The end พระเอกนางเอกต้องจูบกันและบอกรักกันอย่างสุดซึ้ง” ธมนยิ้มออกมาบ้างคราวนี้
“มนรักพี่วิลนะคะ แม้ครั้งแรกที่เจอกัน มนทั้งเกลียดทั้งโกรธพี่มากๆ ตอนนั้นมนคิดเพียงแต่ว่าพี่เป็นผู้ชายที่ฉวยโอกาสเป็นที่สุด แต่ต่อมามนก็หวั่นไหวกับพี่ที่บ้านพักริมชายทะเล แต่ในขณะเดียวกันพี่ก็ทำให้มนเสียใจมาก”
