"หมดแล้ว...วันนี้ขายดีมากจ้า" เจ้าของร้านผลไม้หันไปตอบลูกค้าสาวด้วยรอยยิ้ม พายหันขวับไปหาผู้หญิงคนนั้นด้วยความรู้สึกตื่นเต้น หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นส่ำเมื่อน้ำเสียงนั้นฟังดูคุ้นหู
"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาซื้อใหม่ช่วงเช้านะคะถึงจะได้ทานลูกแพร์" หญิงสาวพูดด้วยรอยยิ้มและเดินจากไป พายแสดงสีหน้าผิดหวังชัดเจนเมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เวลดาอย่างที่เขาคาดหวัง
"ถ้างั้นวันนี้ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะมาขายช่วยแต่เช้าเลย ที่นี่เปิดกี่โมงครับ" พายถามพลางถอดเสื้อกันเปื้อนออก
"เปิดตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าจ้ะ แต่ไม่ต้องมาเช้าขนาดนั้นก็ได้ เอาที่พ่อหนุ่มสะดวกก็แล้วกัน ขอบใจมากนะจ๊ะ"
"ผมยินดีครับ ขอตัวก่อนนะครับ"
"อ้อ แล้ววันนี้อยากได้อะไรกลับไปทานหรือเปล่าล่ะ?"
"ไม่ดีกว่าครับ ผมทานอิ่มแล้ว พรุ่งนี้เจอกันนะครับ" พายพูดเช่นนั้นก็เดินกลับไปยังโรงแรมของตนเองทันที
ราวๆ สามสิบนาทีผ่านไประหว่างที่เจ้า
