"ขอโทษนะครับ คุณ..." เวลดาแหงนหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียงทุ้มที่คุ้นหูนั้นด้วยความรู้สึกตื่นเต้น หัวใจของหญิงสาวเต้นระส่ำในขณะที่เธอยังไม่เห็นหน้าชายหนุ่มผู้นั้นเสียด้วยซ้ำ ทันทีที่พายเห็นเวลดา เขาเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นดีใจในนาทีเดียวกัน
ในขณะที่เวลดาเองก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจที่ได้เห็นพายอยู่ตรงหน้า เธอคิดว่าตนเองกำลังฝันไป มือไม้ของหญิงสาวอ่อนแรงจนทำนมร้อนหกราดมือของตนเอง
"เวล! เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?" พายพรวดพราดเข้าไปหาหญิงสาวและดึงกระดาษทิชชูออกมาซับนมร้อนออกจากมือให้เธอ เขากุมมือเรียวไว้แน่นและบรรจงจูบมันด้วยความห่วงใย
"มะ ไม่เป็นไรค่ะ อย่างน้อยมันก็ทำให้หนูรู้ว่าหนูไม่ได้ฝันไป" ดวงตาคู่สวยเอ่อล้นไปด้วยน้ำใสๆ เต็มเบ้าตาด้วยความดีใจ
"มานี่มา" พายรั้งร่างบางเข้ามากอดไว้แน่นด้วยความคิดถึง
"พายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?" หญิงสาวถามออกมาด้วยความสงสัย
"ผม
