"ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้วแหละว่าฉันจะรักนายหรือเปล่า เพราะเรื่องมันเลยเถิดมาไกลมากแล้ว ถ้าคุณพ่อบังคับให้ฉันแต่งงานกับพี่เจตต์จริงๆ ฉันก็จะหนีไป" เวลดาตอบไม่ตรงคำถาม
"ก็ผมบอกแล้วไงครับว่าผมจะหนีไปกับเวล"
"คุณพูดในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้"
"เป็นไปได้สิ ผมไม่สนว่าใครจะว่ายังไง เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของเราสองคน" พายบอกเสียงหนักแน่น
"มันก็จริงนะที่เป็นเรื่องของเราสองคน แต่ว่าคนอื่นคงไม่ได้คิดแบบนั้นโดยเฉพาะพ่อกับแม่ของคุณแล้วก็พ่อของฉัน พวกท่านอาจจะไม่ได้ยอมรับเรื่องของเราสองคนก็ได้" เวลดาแสดงสีหน้าหนักใจ
"ผมไม่สนใจนะครับ ถ้าเวลไม่แคร์เราก็หนีไปด้วยกันก็ได้"
"พูดเหมือนเด็กจังเลยคะ คุณไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ บางทีฉันก็คิดเหมือนกันว่าฉันไม่ควรที่จะใช้ชีวิตไปฝากไว้กับผู้ชายอย่างคุณ"
"เวล! คุณกำลังดูถูกความรักของผมนะครับ" พายตัดพ้อน้อยใจ
"น่าจะถูก..."
"เวล ไม่พูดแบบนี้นะครับ"
"แล้วฉันพูดผิดตร
