ครู่หนึ่งพายก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าบึ้งตึง เวลดายกมือขึ้นปาดน้ำตาเมื่อเห็นพายเดินตรงเข้ามาหา ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อยที่เห็นหญิงสาวกำลังนั่งร้องไห้อยู่ เขาไม่เคยเห็นน้ำตาของเธอในมุมที่เศร้าหมองขนาดนี้มาก่อน
"มีเรื่องอะไรครับ" พายเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มใส
"ไม่มีอะไรหรอก ฉันทะเลาะกับคุณพ่อนิดหน่อย" เวลดาตอบเสียงสั่น
"ทะเลาะนิดหน่อยทำไมร้องไห้ขนาดนี้?"
"ฉันคิดว่าพ่อจะให้ฉันแต่งงานกับพี่เจตต์" เธอตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ
"หึ! คุณก็รู้ว่าผมไม่ทีทางยอม"
"ไม่ยอมแล้วนายจะทำยังไง?"
"ผมขอไปคุยกับคุณเวทินเองครับ ผมมีเรื่องอยากถามท่านหลายเรื่องอยู่เหมือนกัน" พายนึกถึงตอนที่มารดาของตนมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปหลังจากที่ได้ยินชื่อของคุณเวทิน เขาจึงอยากจะคุยกับบิดาของเวลดาให้รู้เรื่องไปเสีย
"ฉันว่าอย่าดีกว่า ฉันรู้จักนิสัยคุณพ่อดี คำไหนคำนั้นและเด็ดขาดมาก ไม่งั้นคงไม่ทะเลาะกับพ่อมาถึงทุกวันนี
