5. ไม่จำเรื่องไร้สาระ NC+
1373 คำ
ตุ๊บ!
ทันทีที่เจ้าของไร่ขึ้นนั่งรถกะบะคันเก่าในตำแหน่งคนขับ สายตาเข้มหันจ้องมาทางร่างอรชร จงใจเผยการตำหนิให้เธอได้เห็น
"ทำยังไงไม่หัดระวัง ถ้าเธอจะคิดว่ามาเป็นลูกคุณหนูที่นี่ เธอคิดผิดไปแล้วบัวชมพู!" เสียงตะหวาดดุ เนื้อตัวเขายังเปื้อนเศษดิน เพราะเพิ่งจะได้เข้าไปทำงานในไร่แค่แป๊บเดียว แต่ต้องขับรถพาเธอไปหาหมอ ในเมื่อคมกรรไกรบาดเจ็บค่อนข้างลึก
"ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นนะ ก็จะช่วยทำงานไงแต่มันเพิ่งทำครั้งแรก" มือบางนำผ้าเช็ดหน้ากดห้ามบาดแผลไม่ให้เลือดมันไหลออกมา ยังไม่รู้สึกเจ็บเท่ากับการโดนตำหนิจากอีกฝ่ายเลย แม้จะรู้ว่าต้องโดนไม่เรื่องใดก็เรื่องนึง
"ครั้งแรกของคนงานที่นี่ก็ไม่เห็นมีใครเซ่ออย่างเธอสักคน"
"......"
"แล้วทีหลังน่ะ ถ้าจะก่อเรื่องก็ดูเวลาด้วย ขืนฉันออกมาช้าอีกนิดเดียวคลินิกปิดก่อน เธอได้นอนในเมืองคนเดียวแน่" ว่าจบมือหนาข้างนึงก็ล้วงเอามวนบุหรี่มาจุดไฟแช็กสูบ ให้ควันขโมงโชยออกนอกรถ ตลอดเส้นทางก็ไม่มีรถคันใดสัญจรผ่านไปมา
"ไหนว่าเลิกบุหรี่ไปแล้วไง" เสียงหวานถามเบา ตอนนั้นที่เธออยู่ช่วงจะเข้ามหาลัยแล้วสิงห์ก็มีอายุยี่สิบห้าปี สัญญากับเธอเอาไว้ว่าไม่ยุ่งสิ่งเสพติดทุกอย่าง
"เธอคิดว่าฉันจะจำสัญญาอะไรไร้สาระอย่างนั้นเหรอ บอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้พูดถึงเรื่องนี้อีก!"
"แต่เราก็เคยคุยกันดีได้นะคะ พี่สิงห์ช่วยพูดกับบัวดีๆ บ้างได้ไหม"
เอี๊ยดดด~ เขาจับพวงมาลัยรถเลี้ยวจอดเข้าข้างทางด้วยความโมโหมากๆ ทุกครั้งที่ถูกพูดถึงเรื่องวันวาน เขาจำความเจ็บปวดช่วงเวลานั้นได้ดีทั้งหมด
"จะทำอะไรอ่ะ เราจะไปหาหมอกันไม่ใช่เหรอ..." ใจดวงน้อยแทบร่วงไปอยู่ใต้ตาตุ่ม ตอนที่เห็นสายตาร้ายกาจของสิงห์
"อยากรื้อฟื้นมากใช่ไหม งั้นเธอก็น่าจะรู้ว่าในช่วงนั้นฉันไม่เคยได้แตะต้องตัวเธอใช่หรือเปล่า" ระหว่างที่พูดน้ำเสียงเข้มมันกลั้นความอดทนผ่านการกัดฟันกรามกรอก ยื่นมือหนาไปรวบสองข้อมือเล็ก แล้วโน้มตัวกำยำมาฝั่งข้างคนขับ
"มะไม่ทำอะไรแล้วนะ สัญญาเราหมดไปแล้วมีแค่ตอนนั้นนี่"
"แต่เธอจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะเมียฉันเองนะ ไม่มีตอนไหนด้วยที่ฉันบังคับนอกจากเธอจะเป็นคนขอร้องเอง" ฝ่ามือหนาอีกข้างยกขึ้นล้วงเข้าในเสื้อยืดสีขาว ไปสัมผัสกับเต้าเนื้ออกอวบมันมีขนาดใหญ่เต็มอุ้งมือ
"แต่คุณห้ามมาทำอะไรอีกไง เราจดทะเบียนกันแล้วมันก็จบแค่นั้น ที่เหลือฉันจะยอมเป็นคนงานให้คุณไง"
"ทีอย่างนี้เรียกซะห่างเหินเชียวนะ ไม่เรียกว่าพี่ต่ออีกล่ะ มันทำให้ฉันอยากกระแทกเธอให้เต็มๆ แรงให้สาแก่ใจ"
หมับ!
"อื้ออ!!!" เสียงหวานถูกกลบหายไปในลำคอเล็ก เมื่อโดนกระแทกจูบรุนแรงใส่เรียวปากนุ่ม แล้วเต้าเนื้ออกอวบก็โดนขย้ำหนัก ทั้งที่มันยังเจ็บจากผลงานเมื่อช่วงเช้าอยู่เลย
ลิ้นสากเข้ามาลุกลานตวัดเรียวลิ้นเล็กใส่ไม่หยุด ตะโบมดูดดื่มน้ำหวานหื่นกระหาย ช่วงชิงลมหายใจจนเธอเผลอลืมไปชั่วขณะ แล้วแถมยังบดเบียดให้ความอิ่มเอิบแนบแผงอกกว้าง
"ผู้หญิงอย่างเธอมันก็มีดีแค่เรื่องบนเตียงให้ฉันเอาเท่านั้นแหละ" สิงห์ผละจูบออกไม่คิดเสียดายเลยสักนิด
"พอใจแล้วก็พาไปหมอสิ!" เธอบอกทั้งน้ำตาคลอเบ้า จะทำอย่างไรให้สู้เขาได้ ต่อให้เธอจะแบกหน้ามาขอให้อีกฝ่ายช่วย มันก็ไม่เห็นต้องข่มเหงน้ำใจกันเลย
"ใครว่าจะพาไปตอนนี้?"
"แล้วคุณจะเอายังไงอีก!"
"ทำให้ฉันแตกได้ก่อนสิ แล้วค่อยไปหมอดีไหม" สิงห์เผยยิ้มร้าย ปล่อยสองข้อมือบางออก ไม่สนใจว่าเลือดตรงปลายนิ้วเรียวจะหยดไหลออกมาอีกรอบ
ก่อนจะแอ่นสะโพกแกร่งขึ้นปลดเข็มขัดหนังออก ตามด้วยรูดซิปกางเกงยีนส์เผยความเป็นชายดีดชันขึ้นมา
"ทำไม่เป็น" บัวชมพูตอบกลับเสียงแข็ง ทำไมเธอถึงรู้สึกรังเกียจเขามากขึ้น ทั้งที่กลับมาเจอกันรอบนี้น่าจะรู้สึกดีขึ้นมากบ้าง
"ใช้ปากเธออมให้มันแตกแค่นี้ก็ทำไม่ได้หรือไง!" เสียงเข้มเอ็ดดุ แล้วคว้าจับท้ายทอยเล็กให้โน้มตัวก้มลงมาทางฝั่งคนขับ เพียงวินาทีที่สองมือบางเงอะงะไม่รู้จะวางตรงไหนของบนกายเขา
"ขืนยังไม่ทำฉันจะปล่อยเธอทิ้งไว้ข้างทาง ไหนๆ ก็หมั่นไส้ที่บ้านเธออยู่แล้ว มาลงกับลูกสาวหน่อยจะเป็นไรไป"
"คุณ!!!" หน้าสวยเงยขึ้นมอง แต่ก็โดนมือหนากดศีรษะจนหน้าสวยแนบไปกับแท่งความเป็นชาย
"เอามันเข้าไปในปากเธอซะ ผู้หญิงอย่างเธอสมควรต้องทำมัน"
"อื้ออ!!!...อ็อก อ็อก" เรียวปากบางถูกบีบให้อ้ากว้าง ไม่ได้รอให้เธอปรับตัวทำความเข้าใจใดใด เขาก็กระทุ้งสะโพกแกร่งขึ้น จนขนาดลำเอ็นชายเข้าไปในโพรงปากนุ่มได้ทั้งหมด
"ซี๊ดดด...อมแรงๆ !" ลำคอหนาเปล่งเสียงครางต่ำ ความแปลกใหม่ทำเขาซ่านสยิว ยิ่งเห็นใบหน้าสวยเหยเกทรมาน ทำคนมองรู้สึกพอใจ ย้อนกลับไปให้นึกเรื่องราวเมื่อก่อน
ฝ่ามือหนายิ่งกดศีรษะเล็กลงใส่ท่อนเอ็นต่อ ในโพรงปากนุ่มๆ ล้อมรอบแท่งเนื้อไปหมด
"อื้ออ! อ็อกอุณ...!!!" เหมือนเสียงหวานจะพยามบอกแต่ก็ไม่มีจังหวะได้เอ่ย ในเวลาที่ร่างสูงแอ่นสะโพกแกร่งขึ้นสวนกระทุ้งใส่ในปากบาง
มือเรียวเล็กรีบเกาะต้นขาแกร่งอย่างไม่มีทางเลือก เมื่อมันเจ็บไปทั่วลำคอด้านใน ขนาดความใหญ่โตมันคับแน่นไปหมด
"ของฉันมันเป็นไง ยังเหมือนกับที่เมื่อก่อนเธอปฏิเสธหรือเปล่า" มือหนาล้วงเข้าไปในเสื้อยืดบนร่างอรชร บีบขยำเต้าเนื้ออกสวย ถึงจะช้อนตัวขึ้นมาได้ตะโบมดูดดุนตรงยอดเม็ดทับทิมสีชมพู
"อื้อ...ยะอย่ากัดบัวเจ็บ..อ๊า" ร่างอรชรดีดดิ้นพล่านอยู่ในท่อนแขนแกร่ง คมเขี้ยวมันขบลงยอดอกสวยไร้การทนุถนอม เจ็บซ่านแสบจนแทบปริน้ำตาใสใสออก
"อมเอ็นของฉันต่อให้เสร็จซะ" เสียงเข้มเอ่ยสั่ง ใช้มือหนาเพียงข้างเดียวรวบผมม้าให้ศรีษะเล็กก้มลงมาที่แท่งความเป็นชาย
"อย่างนี้ใช่ไหมที่ต้องการ" สองมือบางจำใจประคองแท่งเนื้อขึ้นมาจ่อปากนุ่ม หัวดอกเห็ดสีแดงก่ำมีน้ำไหลเยิ้มออกมาเล็กน้อย
"ใช่ หน้าที่บนเตียงของเธอมันไม่ได้อยู่แค่ในห้องนอนหรอกนะ มีค่าแค่สนองเวลาที่ฉันอยากเท่านั้น!" สะโพกแกร่งแอ่นใส่เรียวปากบางรวดเร็ว ทำให้ศีรษะเล็กต้องผงกขึ้นลงไม่หนทางหนีจากเขาได้
ขนาดความใหญ่โตก็คับแน่นชนลำคอเล็กรอมร่อ ให้ทรมานเกิดน้ำตาคลอเบ้า ลงเล็บยาวจิกใส่หน้าขาแกร่งแผ่นเนื้อผ้ากางเกงยีนส์
"อ็อก อ็อก"
"อ่าส์...ทำให้ผัวที่เธอไม่อยากได้ถึงใจดีนะ..." ร่างสูงแอ่นเข้าใส่โพรงนุ่มรวดเร็ว ระรัวแรงกระทุ้งเป็นจังหวะถี่ๆ จนปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นเต็มในปากทุกหยด
"พอใจแล้ว?" เธอหันไปถามทั้งน้ำตาแม้รู้ว่ามันไม่มีผลต่อใจของคนด้านชา เหตุการณ์เมื่อกี้ไม่ต่างจากการดูถูกเธอเลยสักนิด แทบจะสำลักอาเจียนออกมาอยู่แล้ว
"ผู้หญิงอย่างเธอยังต้องเจออีกเยอะ แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ!"
..............
- ผู้เขียน
