บทที่3 ขอเป็นแฟน
1716 คำ
ราชันย์และระรินแอบอึ้งเล็กน้อยกับคำพูดนั้นจากปากของท่านริชแมน
'ใจนายแน่ว่ะเพื่อน' ราชันย์แอบต่อว่าใส่เพื่อนรักในใจ
"เอ่อ รินว่าเรามาทานข้าวดีกว่า รินหิวข้าวแล้ว"
เธอเขินอายจนไม่รู้จะพูดยังไงก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุยเรื่องอื่น เดี๋ยวอาหารเย็นหมด
"ครับ"
ชายหนุ่มอมยิ้มเจ้าเล่ห์นิดๆที่ทำให้คนตัวเล็กเสียอาการมากขนาดนี้ อีกไม่นานแผนของเขาจะได้สำเร็จ!
_________
หลังจากที่ทานข้าวด้วยกันเสร็จ ราชันย์ก็พาเมียรักขึ้นไปที่ห้องส่วนตัวปล่อยให้ทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง
"คุณเรย์ทำงานอะไรหรือคะ" ระรินชวนเขาคุยหลังจากที่นั่งเงียบอึดอัดกันมานาน
"ผมทำงานในบริษัทใหญ่โตนะ พอดีผมเป็นเจ้าของบริษัทนะครับ ถ้ารินอยากไปดู พรุ่งนี้เลยดีไหมครับ"
"พรุ่งนี้รินต้องไปทำงานนะคะ เอาไว้วันหลังได้ไหมคะ"
"ได้สิ ผมไม่ถือสาอะไรอยู่แล้ว งั้นเย็นพรุ่งนี้ผมว่าจะชวนรินไปดินเนอร์กัน จะได้ไหม" เขาตั้งใจจะชวนเธอไปพร้อมกับมีเซอร์ไพร์สบางอย่าง
ดูท่าว่าเธอจะหลงรักเขามากขึ้นเหมือนที่เขาหลงรักหนูรินตั้งแต่เด็กๆ......
"ดินเนอร์! โห คุณเรย์เอ่ยปากชวนรินก่อนขนาดนี้ รินจะต้องไปแน่นอนเลยค่ะ"
หญิงสาวออกอาการตื่นเต้นดีใจสุดๆที่จะมีโอกาสแบบนี้กับผู้ชายในฝัน โอกาสดีๆแบบนี้ใครบ้างจะไม่คว้าไว้
"ถ้างั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับดึกมากแล้ว"
"รินขอส่งคุณเรย์หน้าบ้านนะคะ"
หญิงสาวส่งชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักได้แค่วันเดียวแต่สนิทสนมเร็วเหมือนรู้จักกันมา1เดือน
"กรี๊ด"
ระรินเข้ามาในห้องนอนของตนก็ระบายความดีใจตื่นเต้นที่อัดอั้นในใจออกมาเต็มที่ คิดไม่ถึงว่าเธอจะโชคดีได้พบกับเทพบุตรสุดหล่อ(ในคราบซาตาน) บางทีเธออาจจะได้ไม่ต้องไปเป็นเด็กของคุณท่านริชแมนก็ได้
"พี่ราชันย์ไม่มีทางบังคับใจรินได้หรอก รินจะต้องแต่งงานกับคนที่รินรักเท่านั้น"
คนที่เธอรักก็คือคุณเรย์ต่างหาก!
___________
ท่านริชแมนกลับมาเหนื่อยๆก็เจอคู่ควงคนสำคัญของเขานั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก ใบหน้าคมสันแปรเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งเฉยก่อนจะเดินเข้าไปข้างในบ้านของตัวเอง
"คุณท่านขา~ ฮันนี่คิดถึงท่านริชแมนที่สุดเลยค่ะ"
ร่างบางแต่งตัวชุดเดรสสีแดงเปรี๊ยวจี๊ดจ้าดตรงดิ่งเข้ามาสวมกอดเขาแทบไม่ทันตั้งตัว
"ฮันนี่ มาหาฉันทำไม ทั้งที่เธอตกลงกันฉันแล้วว่าอย่ามาเหยียบที่นี้อีก" เขาผละตัวเธอออกอย่างเต็มแรง
ตอนนี้เขาไม่พิศวาสใครทั้งนั้นยกเว้นว่าที่เมียตัวจริงเพียงคนเดียว!
"แหม ฮันนี่มาหาก็เพราะทนความคิดถึงไม่ไหว คุณท่านอย่าใจร้ายกับฮันนี่มากเลยสิค่ะ ลองนึกถึงเวลาที่เราอยู่ดัวยกันดีกว่าว่าจะมีความสุขแสบซ่านมากขนาดไหน"
ฮันนี่ส่งสายตายั่วยวนแก่คุณท่านที่มีแต่ไฟตัณหาราคะพลางเอามือบางลูบไล้ตรงแผงอกแกร่งหวังจะปลุกอารมณ์เร้าใจของเขาตื่นขึ้นมา
"ฮันนี่ หยุด!"
ริชแมนไม่ได้มีอารมณ์พิศวาสเลยสักนิดกลับกัน รู้สึกขยะแขยงผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า
"ท่านริชแมน!"
ฮันนี่มองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจหรือว่าเขามีหญิงอื่นที่สาวสวยสดใหม่กว่าเธอ ไม่! ฮันนี่ไม่ยอม
"ออกไปจากบ้านหลังนี้ แล้วอย่าสะเออะมาที่นี่อีก ฉันไม่อยากเห็นหน้าขยะที่เคยทิ้งแล้วอีก ไป!"
ทน้ำเสียงเข้มตวาดดังลั่นใส่ดาราสาวคนนั้นทำให้ฮันนี่แอบสะดุ้งกลัวเล็กน้อย
"ปะ ไปก็ได้ค่ะ"
ฮันนี่รีบลนลานเดินออกไปจากคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยความเจ็บช้ำใจที่เขาไม่สนใจใยดีเธอเลยสักนิด
"ผู้ชายพอได้ก็ฟันแล้วทิ้งอย่างกับหมูกับหมา แต่ฉัน ฮันนี่จะไม่ยอมถูกทิ้ง ฉันจะต้องได้เป็นนายหญิงของมิลเลอร์แน่นอน คอยดู!"
.
.
.
-เย็นวันต่อมา-
โชคดีมากที่พี่ชายพาเมียกับลูกตัวเองออกไปทานข้าวนอกจะได้ไม่มีใครแซวเธอที่แต่งตัวสวยจัดหนักจัดเต็มมากกว่าเดิม
"โอ้โห รินสวยจังเลยครับ"
ร่างชายหนุ่มในชุดสูทดำ หล่อเหลาในมาดลุคท่านประธานบริษัทเข้ามาเอ่ยชมเธอจากใจจริง นับวันเธอยิ่งสวยขึ้นทุกวัน สวยจนเขาอยากทำให้เธอหลงรักเขาเร็วๆจะได้ครอบครองตัวเธอทั้งกายและใจ
"แหม คุณเรย์ก็ชมรินมากไปนะคะ เราไปกันได้หรือยังคะ รินหิวข้าวมากๆแล้ว"
"ไปครับ เชิญครับรินคนสวย"
ท่านริชแมนรีบเข้าไปเปิดประตูรถสปอร์ตคันหรูของตนให้สาวสวยคนพิเศษเข้าไปข้างในรถ คืนนี้เขาจะเผด็จศึกกับหนูริน
ชายหนุ่มควงพาสาวสวยคนใหม่เข้ามาที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งเขาจองห้องอาหารพิเศษแบบVIPส่วนตัว เธอแอบอึ้งว่าเขารวยเป็นมหาเศรษฐีเลยเหรอถึงได้จัดเนรมิตห้องอาหารของเราสวยงดงามได้ขนาดนั้น
"ผมตั้งใจทำเพื่อคนพิเศษสำหรับผม รินชอบมันไหมครับ"
"คนพิเศษ? หมายถึงรินหรือเปล่าคะ"
เธอแอบใจเต้นรัวๆอยู่ข้างในอกข้างซ้าย เอาเป็นว่ายิ่งประทับใจในตัวสุภาพบุรุษของเขามากขึ้น
"ไม่ใช่รินแล้วจะเป็นใครได้ล่ะครับ เรามาสั่งอาหารกันดีกว่า"
เขาส่งยิ้มหวานแก่เธอ เขามีคำพูดสำคัญจะบอกหลังจากทานข้าวเสร็จ
"ค่ะคุณเรย์"
ท่านริชแมนตั้งใจจะขอหนูรินมาเป็นแฟนตัวจริงของเขาเพราะดูปฏิกิริยาอาการของเธอจะใจตรงกันกับเขา
"คุณเรย์มีอะไรจะบอกรินเหรอคะ รินพร้อมฟังค่ะ"
"เอ่อ ถ้าหากผมจะสารภาพรักกับรินตอนนี้ รินจะไม่โกรธผมใช่ไหมครับ"
เขาลองเชิงถามหญิงสาวสวยคนตรงหน้าดู รินแอบหลุดขำที่ตอนนี้เขาดูเขินอายมาก
"สะ สารภาพรักเหรอคะ นะ นี่เราเพิ่งรู้จักกันได้แค่สองสามวันเองนะคะ"
ระรินแอบช็อคมากที่จู่ๆผู้ชายในฝันก็มาสารภาพรักกับเธอตรงๆ นี่เธอไม่ได้ฝันดีไปใช่ไหม!
"ผมชอบรินมาก ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอหน้ากันจนผมใจเต้นแรงทุกครั้งที่เจอริน มันจะน่าเกลียดไหม ว่าผมจะขอคบรินมาเป็นแฟนกับผม รินจะยอมตกลงยอมเป็นแฟนผมไหมครับ"
"ห๊ะ! ขอรินเป็นแฟน"
น้ำเสียงหวานตกใจมากจึงเผลออุทานเสียงดังมากไปหน่อยจึงเก็บอาการของตัวเองนิดหนึ่ง
"ว่ายังไงล่ะครับริน"
มือหนาล้วงหยิบสร้อยข้อมือเล็กที่เป็นสร้อยเพชรสีใสส่องแสงวิบวาบระยิบระยับเพื่อเป็นของแทนใจว่าเธอเป็นของเขาแล้ว
"คะ ค่ะ รินจะเป็นแฟนของคุณเรย์"
"จริงเหรอครับ ผมดีใจมากที่สุด"
ท่านริชแมนหรือเรย์ออกอาการยิ้มแย้มจนหุบยิ้มไม่อยู่ก่อนจะจับข้อมือเรียวบางของแฟนสาวหมาดๆของเขาพลางสวมสร้อยข้อมือให้เธอซึ่งใส่เหมาะเจาะพอดีเป๊ะๆ มันสวยและเหมาะกับหนูรินของท่านริชแมนมาก
"สวยจังเลย ขอบคุณคุณเรย์มากนะคะ"
ระรินเอ่ยชมสร้อยข้อมือเพชรที่สวยงาม เธอไม่เคยเห็นของสวยงามขนาดนี้มาก่อน
"คนสวยสำหรับแฟนของผมต้องเหมาะสมกับของสวยๆงามๆ ชอบไหมครับของขวัญชิ้นแรกที่เราสองคนตกลงเป็นแฟนกัน"
"ชะ ชอบมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคุณเรย์"
หญิงสาวปลาบปลื้มใจมากก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาเขาพลางเอี้ยวใบหน้าหวานหอมแก้มสากของชายหนุ่ม ท่านริชแมนแอบอึ้งเล็กน้อยที่หนูรินรุกเขาเร็วขนาดนี้
"ถ้างั้นเรากินข้าวต่อดีกว่าผมยังไม่อิ่ม"
"ค่ะแฟนของหนูริน" แค่นี้เธอก็อิ่มทิพย์ทั้งอิ่มหัวใจเต็มทนแล้ว
เธอมีแฟนเหมือนคนอื่นเขาสักที!
.
.
.
ท่านริชแมนขับรถส่งแฟนสาวมายังคฤหาสน์เรซากิ ระรินประทับใจในตัวแฟนหนุ่มมากที่คุณเรย์เป็นสุภาพบุรุษ(จอมโจร)
"แหม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กลับมาบ้านเชียวนะ ไปกับนายเรย์อะไรนั่นมีความสุขจัง"
"พี่ราชันย์! พี่ยังไม่นอนอีกเหรอคะ น้องนึกว่าพี่นอนแล้วซะอีก"
เธอแอบตกใจที่เห็นเงาดำมืดข้างในบ้านพอไฟเปิดมาก็เป็นร่างของพี่ชายซะงั้น
"พี่เพิ่งทำงานเสร็จก็ว่าจะเข้านอนแต่ได้ยินเสียงรถก็เลยลงมาดู"
"เขาขอรินเป็นแฟนของเขาค่ะ"
"ว่าไงนะ!"
ราชันย์ทำทีเป็นตกใจมากแต่ข้างในลึกๆแอบดีใจที่แผนสำเร็จลุล่วงไปได้ดี
"ไม่ต้องตกใจหรอกค่ะเพราะพี่ราชันย์ไม่มีทางบังคับรินให้ไปเป็นเด็กของอีตาแก่ลามกนั่น ขอตัวก่อนนะคะ รินต้องไปทำงานแต่เช้า"
หญิงสาวยิ้มเย้ยหยันแก่พี่ชายจอมบงการราวกับตนเป็นผู้ชนะพร้อมเดินขึ้นไปข้างบนปล่อยให้คนเป็นพี่ชายแอบยกยิ้มเจ้าเล่ห์บางอย่าง
ยัยรินไม่มีทางรู้ว่าถูกท่านริชแมนและพี่ชายตนถูกสับขาหลอกแล้ว!
"กว่ายัยรินจะรู้ความจริง นายริชก็จัดการรวบหัวรวบหางยัยรินมาเป็นเมียแล้ว!"
- ผู้เขียน
