-4- คนที่ไม่ควรเจอ
810 คำ
-4-
คนที่ไม่ควรเจอ
@มหาวิทยาลัย
ปั้นหยาเดินเข้ามาหาปอไหมที่นั่งรออยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนใต้อาคารเรียนเหมือนอย่างเคย ก่อนจะทักทายเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงสดใสกว่าทุกวัน
"ฮัลโหล ทำอะไรอยู่จ๊ะเพื่อนรัก"
"ทำไมวันนี้สดใสจัง" ปอไหมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย
"เมื่อวานมีเรื่องให้กระชุ่มกระชวยหัวใจนิดหน่อยน่ะ" ปั้นหยาตอบกลับอย่างอารมณ์ดี
"เรื่องอะไรเหรอ"
"ไม่มีอะไรมากหรอก แค่บังเอิญเจอพระเอกนิยายในชีวิตจริง"
"เฮ้อ มัวแต่เลือกมากแบบนี้เมื่อไหร่จะมีแฟนกับเขาสักทีล่ะ" ปอไหมพูดด้วยน้ำเสียง และสีหน้าเหนื่อยหน่ายใจ
"ก็ไม่มีคนถูกใจฉันนี่นา"
"แล้วไหนเมื่อวานบอกว่าเจอ"
"ก็เจอไง แต่จะให้ฉันทำยังไงล่ะ" ปั้นหยาตอบกลับด้วยสีหน้าบูดบึ้งที่ปอไหมเอาแต่คาดคั้นเธอ
"ถ้าชายในฝันที่ชอบมันหายากมากนัก เมื่อวานเจอแล้วทำไมไม่รีบคว้าเอาไว้ล่ะ โอกาสทองไม่ได้มีมาบ่อย ๆ นะ ถ้าชอบจริง ๆ ก็จีบก่อนเลยสิ" ปอไหมแนะนำด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"จีบเองงั้นเหรอ" ปั้นหยาทวนคำพูดของปอไหมด้วยน้ำเสียงเหม่อลอย
"ฉันแค่ล้อเล่นน่ะ แกจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ" ท่าทางจริงจังของปั้นหยาทำให้ปอไหมต้องรีบพูดดักทางเอาไว้ก่อนที่ปั้นหยาจะจินตนาการไปไกลมากกว่านี้
"กะ...ก็แกมาพูดให้ฉันคิดทำไมล่ะ" ปั้นหยาโยนความผิดให้กับปอไหมเพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินอายของตัวเอง
"ลืมไปว่าเพื่อนฉันชอบคิดไปเอง" ปอไหมแอบแซวปั้นหยาภายใต้น้ำเสียงที่อ่อนหวาน
"บางทีแกก็ทำตัวน่ากลัวขึ้นทุกที ๆ เลยนะ น้ำเสียงอ่อนหวานกับประโยคเหน็บแนมแบบนั้นใครเขาสอนมากัน" ปั้นหยากลอกตาขึ้นบนอย่างปลงตก
"สงสัยติดแด๊ดดี้มามั้ง แด๊ดดี้ชอบพูดต่อว่าคนอื่นภายใต้น้ำเสียง และบุคลิกที่เย็นชา"
"แกเลยมาในรูปแบบน้ำเสียงที่อ่อนหวานแทนว่างั้น"
"แหะ ๆ สงสัยลืมตัว" ปอไหมหัวเราะแห้ง ๆ แก้เขิน
"ไป ๆ ขึ้นเรียนได้แล้ว" ปั้นหยาลุกขึ้นยืนเดินนำไปที่ลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังห้องเรียน โดยมีปอไหมลุกเดินตามไป
หลังเลิกเรียน
"วันนี้ฉันมีนัดตรวจมะเร็งปากมดลูกประจำปี ไปก่อนนะ เดี๋ยวไม่ทันนัด"
"อ้าวเหรอ แล้วตกลงไปตรวจที่ไหนเหรอ"
"โรงพยาบาลเอกชนใกล้ ๆ คอนโดนี่แหละ"
"โอเค ๆ แด๊ดดี้มารับพอดีเลย พรุ่งนี้เจอกันนะ"
ปั้นหยาเดินแยกตัวมาที่รถ เพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลเอกชนตามที่ได้ทำการนัดตรวจมะเร็งปากมดลูกประจำปีเอาไว้ในเวลาห้าโมงเย็นของวันนี้
@โรงพยาบาลโลร็องต์อินเตอร์เนชันแนล
ร่างบางในชุดนักศึกษารัดรูปเดินเข้ามาติดต่อที่เคาน์เตอร์พยาบาลเพื่อยื่นบัตรนัดที่ทำการนัดไว้ ก่อนจะไปรอคิวตรวจที่แผนกสูตินรีเวช
"คุณปานวนารีเชิญชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง และวัดความดันด้วยค่ะ" เสียงเรียกจากเจ้าหน้าที่พยาบาลทำให้ปั้นหยาต้องรีบลุกไป "วันนี้คุณหมอที่คนไข้นัดไว้ติดธุระทำให้มาเข้าเวรไม่ได้ ทางโรงพยาบาลจึงจัดหาคุณหมอท่านอื่นมาให้ คนไข้สะดวกที่จะรับการตรวจไหมคะ" พยาบาลบอกปั้นหยาก่อนที่จะได้รับการตรวจ
"อ้าวเหรอคะ ไม่เป็นไรค่ะคุณหมอท่านไหนก็ได้"
"งั้นถ้าวัดความดัน ส่วนสูง ชั่งน้ำหนักเสร็จเรียบร้อยแล้ว คนไข้เข้าไปเปลี่ยนผ้าถุงที่ห้องเปลี่ยนผ้าถุงทางด้านซ้ายมือได้เลยนะคะ"
"ขอบคุณค่ะ" ปั้นหยารับฟังคำแนะนำจากพยาบาลอย่างไม่เรื่องมาก เพราะเธอเองก็ไม่ได้ติดใจเท่าไหร่ว่าใครจะเป็นคนตรวจ แต่หากได้แพทย์หญิงเธอก็คงจะไม่ต้องเขินอะไรมากมาย แต่หากเป็นแพทย์ชายเธอเองก็ไม่ได้ติดขัดอะไร เพราะเธอเชื่อในจรรยาบรรณของแพทย์อยู่แล้ว และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอตรวจมะเร็งปากมดลูก
ปั้นหยาเดินเข้าไปเปลี่ยนผ้าถุงในห้องเปลี่ยนผ้าถุงที่พยาบาลแนะนำไว้ก่อนหน้านี้ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการตรวจในขั้นตอนต่อไป
"คุณปานวนารีเชิญที่ห้องตรวจเบอร์สองค่ะ"
ปั้นหยาลุกขึ้นเดินไปที่ห้องตรวจหมายเลขสองตามที่ประกาศเมื่อสักครู่
"ขออนุญาตนะคะ" ปั้นหยากล่าวเป็นมารยาท ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปภายในห้องตรวจ
"เชิญขึ้นเตียงเลยครับ"
น้ำเสียงที่คุ้นหูทำให้ปั้นหยาที่กำลังหันหน้าไปเลื่อนประตูปิดต้องรีบหันกลับไปมองเจ้าของเสียงในทันที ก่อนจะหลุดตะโกนออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเจ้าของเสียงดันเป็นบุคคลที่เธอไม่คาดคิดว่าจะเจอเขาที่นี่ และไม่ควรจะเจอในสถานการณ์แบบนี้
"เฮียเสือ!! "
- ผู้เขียน
