เศษซากรักวันไร้ค่า

ตอนที่7 ชวนให้คิดมาก

@โรงพยาบาล

เขมิกามาถึงแผนกสูตินรีแพทย์แล้ว เธอนั่งรอให้พยาบาลเรียกขาน นั่งอยู่เพียงลำพังเหมือนทุกครั้งที่เธอเคยมาที่นี่ เพราะในเวลานี้ธามธารากำลังพาหญิงสาวอีกคนไปหาหมออยู่อีกแผนกหนึ่ง จนกระทั่งคนทั้งคู่เดินกลับมาที่แผนกเดียวกับเธอและพูดคุยสื่อสารกับพยาบาลอยู่ เพียงแค่สองนาทีก็เดินมานั่งลงสมทบกับเธออีกครั้ง

"ทำไมหมอเขาพูดเหมือนว่ามะลิจะท้องเลยคะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงมะลิต้องทำเรื่องยกเลิกตารางบินของเดือนนี้ไปเลยสิใช่ไหมธาม"

"รอให้แน่ใจก่อนเถอะ เรื่องนั้นค่อยว่ากันอีกครั้ง"

ธามธารานั่งจับมือกับมัลลิกาอยู่ตลอดเวลา เขมิกาที่มองเห็นถึงกับไม่อยากจะปรายตามองเลยสักนิด บทสนทนาของคนทั้งคู่ชวนให้คิดมากตามไปด้วย ธามธาราคงไม่ได้ทำให้ผู้หญิงคนนั้นท้องหรอกใช่ไหม แต่ถ้าใช่มันคงไม่แปลกอะไรหรอกเพราะเขาเป็นคนรักกัน แล้วถ้าเป็นแบบนี้จริงเขาคงจะต้องรับผิดชอบมัลลิกากับลูกสินะ

"คุณเขมิกา เมธาสิน เชิญที่ห้องตรวจค่ะ" เสียงพยาบาลเรียกขานทำให้เธอต้องรีบลุกขึ้นเพื่อจะไปห้องตรวจที่คุ้นเคย

"มะลิครับเดี๋ยวผมมานะ ผมต้องไปกับเขมิกาสักครู่"

"แต่ธามคะ ถ้าเขาเรียกชื่อมะลิล่ะ มะลิจะทำยังไง?"

ธามธาราแลดูอึดอัดใจอยู่มาก เขามองหน้าผู้หญิงสองคนสลับกันไปมา ก่อนที่เขมิกาจะรีบเดินหายเข้าไปภายในห้องตรวจและประตูก็ถูกปิดสนิทลง ชายหนุ่มได้แต่มองตามหลังของเขมิกา เขาพาเธอมาหาหมอเพื่อดูลูกน้อย แต่วันนี้ก็ยังจะไม่ได้เห็นอีกเช่นเคย กลับบ้านไปโดนพ่อกับแม่บ่นหูชาอีกเป็นแน่

เขมิกาใช้เวลาอยู่ในห้องตรวจนานพอสมควร เพราะยิ่งใกล้คลอดเหมือนว่าเธอก็ยิ่งรู้สึกกลัวไปกับทุกอย่าง แต่เพราะได้คำแนะนำที่ดีจากหมอเลยทำให้รู้สึกเบาใจลงได้มาก

"ถ้าจะผ่าคลอดหาฤกษ์รอไว้ได้เลยนะครับ ตั้งแต่วันที่ 18 เดือนหน้าเป็นต้นไป ก็พร้อมคลอดได้เลยครับคุณเข็ม"

"แต่เข็มอยากคลอดเองนะคะหมอ"

"ถ้าอยากจะคลอดเองก็คงต้องรอเวลาที่น้องอยากออกมาเองครับ ประมาณวันที่ 28 เดือนหน้านะครับ ขาดเกินคงไม่มากกว่าสามวันหลังจากนั้น"

"เข็มทั้งกลัวและทั้งตื่นเต้นที่จะได้เจอหน้าลูกแล้ว มันแพนิคไปหมดเลยค่ะหมอ ตอนกลางคืนยิ่งนอนไม่หลับเลย"

"ทำใจให้สบายนะครับ อย่าเครียดเยอะ ไม่มีอะไรน่ากลัวทั้งนั้นครับ อาจจะเจ็บมากหน่อยแต่คุ้มค่ากับสิ่งที่รอคอยแน่ ๆ"

เขมิกายิ้มให้ ก็คงจะจริงอย่างที่หมอว่า ฝ่ามือเรียวลูบวนหน้าท้องของตัวเองไปมาเบา ๆ

"จวนจะคลอดอยู่แล้ว หมอยังไม่เห็นสามีคุณเลยนะครับ สรุปวันคลอดผมจะได้เห็นเขาไหมนะ คุณก็ไม่ใช่ซิงเกิ้ลมัมนี่นาทำไมสามีถึงไม่พาภรรยามาตรวจครรภ์เหมือนคู่อื่นเลยนะ"

เขมิกาได้แต่ยิ้มเจื่อน เพราะในใบประวัติมีชื่อพ่อของลูกชัดเจนและหมอคนนี้ก็เป็นคนทำ IVF ให้กับเธอและธามธารา

"เขาไม่ค่อยได้อยู่ไทยค่ะ หมอก็รู้นี่คะว่าเขาทำงานเป็นนักบิน"

"แปลกดีนะครับ ลูกชายตระกูลดัง เป็นถึงเจ้าของบริษัทสายการบินยักษ์ใหญ่ นึกว่าจะชอบงานบริหาร แต่รักในการบินซะงั้น แย่หน่อยสินะครับที่อาจจะไม่มีเวลาให้ครอบครัวเลย แต่วันคลอดผมก็อยากให้คุณเข็มชวนเขามาให้ได้นะครับ มันเป็นวันที่สำคัญมาก พ่อและแม่ควรจะได้อยู่เห็นหน้าลูกไปพร้อม ๆ กัน"

"ค่ะ เข็มจะพยายามนะคะ งั้นเข็มขอตัวก่อนค่ะ" หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้ลา ก่อนจะเดินออกจากห้องตรวจไปเงียบ ๆ

ทันทีที่เธอเดินออกไปมัลลิกาก็ถูกเรียกขานให้เข้าไปข้างในแทน เขมิกาจ้องมองคนทั้งคู่ที่กำลังเดินเข้าไปภายในด้วยกัน ธามธาราปรายสายตาจ้องมองเธอเพียงน้อยนิด ก่อนที่ประตูห้องจะถูกปิดลงอีกครั้ง

หญิงสาวเลือกจะไม่รอที่จะกลับพร้อมกับคนทั้งคู่ เธอเดินออกจากโรงพยาบาลและเรียกรถแท็กซี่กลับบ้านเองในทันที

พอไปถึงบ้านทั้งคุณกฤษณะและคุณมลฤดีถึงกับแปลกใจมาก ทั้งสองรีบเดินเข้ามาหาและถามไถ่อย่างพร้อมเพรียง

"ตาธามมันไปไหน ทำไมปล่อยให้เรากลับมาคนเดียวล่ะยายเข็ม?" คุณกฤษณะถามขึ้นก่อนใคร

"พี่ธามอยู่โรงพยาบาลกับคุณมัลลิกาค่ะ"

"แล้วมันปล่อยให้เรากลับมาคนเดียวแบบนี้น่ะเหรอ ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ"

"เข็มกลับมาเองค่ะ พี่ธามไม่รู้"

"แล้วแม่นั่นเป็นอะไรทำไมถึงต้องไปโรงพยาบาลด้วย?"

คุณมลฤดีถามขึ้น ไม่พอใจกับสิ่งที่ได้ยินเขมิกาบอกเช่นเดียวกัน

"ไม่แน่ใจค่ะ แต่คิดว่าอาจจะกำลังตั้งครรภ์เหมือนกัน"

"อะไรนะ! ลูกใคร? ลูกตามธามเหรอ บ้าไปแล้ว!!" ทำเอาคุณมลฤดีลมแทบจับ สิ่งที่ได้ยินไม่ใช่สิ่งที่นางยินดีปรีดาด้วยเลยสักนิด

"ก็ถ้าพี่ธามมีอะไรกับเขาก็คงจะใช่มั้งคะ เข็มปวดหัวมากค่ะ ขอตัวขึ้นไปพักก่อนนะคะ"

หญิงสาวรีบเดินผ่านหน้าของคนทั้งคู่ขึ้นไปบนบ้านในทันที ทำเอาสองสามีภรรยาต้องหันหน้ากลับมาจ้องมองกันอีกครั้ง

"ถ้ามันใช่ เราจะทำยังไงต่อไปดีคะคุณกฤษ?"

"ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน รอถามลูกชายตัวดีของคุณเถอะ จะเกิดเรื่องวุ่นวายขนาดไหนนะถ้าหากว่ามันไปทำผู้หญิงคนนั้นท้องจริง ๆ แล้วยายเข็มล่ะจะรู้สึกยังไง?"

"นั่นสิคะ ฉันสงสารยายเข็ม ยิ่งใกล้คลอดก็ยิ่งมีแต่เรื่องให้ต้องวุ่นวายใจ แค่ลำพังต้องสูญเสียคุณแม่ไป ยายเข็มก็แทบกินไม่ได้นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว ถ้ายังต้องมีเรื่องนี้เกิดขึ้นมาอีกฉันก็นึกอนาคตไม่ออกเหมือนกันค่ะคุณ"

"ผมว่าเย็นนี้คุณไปบอกยายเข็มเถอะว่าไม่ต้องไปวัดกับพวกเรา ให้นอนพักอยู่บ้านนี่แหละรอไปวันเผาวันเดียวก็ได้"

"งั้นเดี๋ยวฉันจะขึ้นไปคุยกับยายเข็มอีกครั้ง คุณรีบโทรไปบอกลูกชายคุณเลยนะ ไปถามข่าวคราวมันให้เรียบร้อย ทำไมมันต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยฉันไม่เข้าใจเลย"

สองสามีภรรยาได้แต่มองตามแผ่นหลังของคุณแม่ตั้งครรภ์ ที่กำลังเดินขึ้นบันไดไปด้วยความรู้สึกมากมายท่วมท้นอยู่เต็มอก สงสารหญิงสาวที่ต้องมามีเรื่องให้ต้องปวดหัวแบบนี้ เข้าใจความรู้สึกและหัวอกของเขมิกาดี เพราะทุกคนต่างรู้มาตลอดว่าหญิงสาวมีใจให้กับธามธารา ไม่ว่าเขาจะร้ายแสนร้ายแต่เขมิกาก็ยังเคารพรักอยู่ตลอดเวลา