วันเวลาผ่านไป ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อและลูกก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ การไปมาหาสู่ระหว่างหนูน้อยลูกแก้วกับผู้เป็นพ่อกลายเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวันไปแล้ว แต่ธามธารายังคงเป็นเพียงแค่ลุงธามของลูกแก้ว แต่ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหนก็มีความสุขกับชีวิตมากในตอนนี้
หลังเลิกเรียนเขมิกาอนุญาตให้ลูกมาเที่ยวเล่นที่บ้านปู่และย่าได้ทุกวันตามแต่ที่อยากจะให้ลุงสมานพามา แต่ระหว่างเธอและธามธารายังไม่ได้มีโอกาสพูดคุยกันอีกตั้งแต่วันนั้นที่เกิดเรื่องขึ้นที่โรงเรียน เธอก็หลบเลี่ยงที่จะพบเจอหน้าเขา ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลุงสมานคนขับรถที่จะพาลูกสาวไปหาและมาส่งให้ที่บ้านอย่างปลอดภัย เพราะลุงสมานทำงานกับที่บ้านของธามธารามาหลายสิบปีแล้ว จึงทำให้เป็นที่ไว้วางใจประหนึ่งว่าเหมือนคนในครอบครัวที่น่าเชื่อถือ เธอจึงเบาใจกับเรื่องนี้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับลูกสาวของตัวเองเลย
รถยนต์ที่วิ่งเข้ามาจอดภายในบ้านพักของเขมิกา วันนี้ไม่ใช่ร
