20
ร่วมเตียง
“ฉันแช่งคุณทุกวันเลยนะ ขอให้คุณจดจำความผิดไปจนวันตาย ถึงแก่ตัวแล้วเป็นอัลไซเมอร์ ก็ขอให้สมองจดจำได้อยู่เรื่องเดียว ว่าครั้งหนึ่งเคยสั่งให้ผู้หญิงไปทำแท้ง คนเลว คนบาป ชาตินี้ชาติไหนอย่าได้มีวาสนาเป็นพ่อคนเลย”
เสียงหล่อนอ้อแอ้เอ่ย ตบท้ายด้วยการแค่นเสียงหยันขึ้นจมูก จากทีแรกที่ดื่มไวน์ไม่เป็น แต่พอเล่าไปเล่ามาแล้วเกิดอารมณ์ร่วมเลยกลายเป็นดื่มได้ไม่หยุดพัก
“มิน่าล่ะ สาเหตุที่ผมโสดก็เพราะมีคนแช่งไว้นี่เอง คุณทำผมโสดจนถึงวันนี้เลยนะ” ปราบต์ตามน้ำไปอย่างไม่ถือสา ประเมินจากดวงตาฉ่ำเยิ้มและอาการโอนเอนก็เห็นว่าควรพอได้แล้ว ปราบต์ดึงแก้วไวน์ในมือเธอมา แต่เธอก็พยายามไขว่คว้าแย่งคืน
“พอได้แล้วครับ รู้ตัวไหมเนี่ยว่าเมาแล้ว คุณแย่งผมกินไวน์หมดเลย”
“หวงเหรอ”
“ไม่หวง” แค่ห่วงเฉยๆ
ปรายฟ้าไม่ยื้อแย่งแล้วปล่อยแผ่นหลังเอนกับพนักเต็มแรง พิงท้ายทอยแล้วปิดเปลือกตา เขาคิดว่าเธอจะหลับ แต่
