21
วัวแก่กินหญ้าอ่อน
พี่ใหญ่ของบ้านหายหน้าไปทั้งวันทั้งคืน พอปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งก็ดูสดใสผิดหูผิดตาราวกับไม่ใช่ปราบต์คนขรึมเคร่ง มาพร้อมออร่าสดใสที่กระจายอยู่รอบตัว ใบหน้าและแววตานั้นเป็นของคนที่อิ่มเอิบด้วยความสุขอย่างสังเกตได้ ปราบต์เดินเลยไปทางบันไดทำเป็นมองไม่เห็นบิดาและน้องชายสองคนที่นั่งคุยกันอยู่กลางโถงบ้าน
“ไม่เห็นหัวกันเลยเหรอ นั่งอยู่ตรงนี้เนี่ย มาคุยกันก่อน” ดิฐากระแอมเสียงเรียก ปราบต์ถอนหายใจแล้วเข้าไปนั่งข้างปรมัตถ์ที่เอาขาวางบนตัวเลโอ สุนัขพันธุ์โกลเด้นรีทริฟเวอร์ที่ชอบอยู่กับเจ้านายมากกว่าสหายสี่ขาอีกสองตัว
“เอพริลไปไหน” ปราบต์ถามหาภรรยาของน้องคนเล็ก
“ไปอ่านหนังสืออยู่ในสวน พวกเรารอเฮียอยู่นะ”
“รอทำไม อยากรู้อยากเห็นเรื่องของฉันนักเหรอ”
“ก็แหงสิ เรื่องของเฮียใหญ่กว่าของผมกับเฮียธามอีก แต่จะว่าไปชมพูเมียเฮียธามกับปรายฟ้าก็ดูมีชีวิตที่คล้ายๆ กันอยู่นะ”
“คล้ายยังไ
