เด็กแฝดคนนั้นเป็นลูกของท่านประธาน (คนซึน)

คนหน้ามึน

22

คนหน้ามึน

แสงไฟจากรถยนต์ที่เคลื่อนมาจอดหน้าเรือนต้อนรับ เรียกความสนใจจากปรายฟ้าที่กำลังดูรายการบุ๊คกิ้งตลอดหนึ่งเดือนนับจากนี้ ซึ่งขณะนี้เป็นเวลาสองทุ่มตรง ปานเดือนและพี่เอกแยกย้ายกลับไปพักผ่อนกันหมด ส่วนพนักงานกะดึกขออนุญาตกลับไปดูแมวที่จะคลอดลูกเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน ปรายฟ้าจึงอยู่เฝ้าหน้าเคาน์เตอร์ชั่วคราว เพราะมีแขกอีกหนึ่งรายที่โทร.คอนเฟิร์มว่าเข้าพักคืนนี้แน่นอน แต่อาจมาดึกสักหน่อย

ปรายฟ้ายืนมองรถยนต์สีดำที่จอดนิ่งสนิท จากนั้นนาทีต่อมาร่างสูงก็ตวัดขาลงจากฝั่งคนขับ รอยยิ้มที่เตรียมต้อนรับแขกพลันหุบลงฉับเมื่อแสงโคมไฟหน้าซุ้มต้อนรับส่องสว่างให้เห็นอย่างชัดเจน

“มาจนได้สินะ” เพิ่งแยกกันเมื่อเช้านี่เอง ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงก็โผล่มาให้เห็นอีกแล้วเหรอ ปราบต์ส่งยิ้มให้เธอขณะอ้อมไปเอากระเป๋าบรรจุเสื้อผ้าแล้วจึงเดินเข้ามาที่รีเซ็ปชั่น

“พนักงานต้อนรับที่นี่หน้าบูดจังนะครับ”

“ห้องเต็มหมด