25
เวลาและพรหมลิขิต
ขากลับปราบต์รับหน้าที่ขับรถพร้อมผู้โดยสารที่เพิ่มมาหนึ่งราย หลังจากทานอาหารเสร็จและปรายฟ้าแวะซื้อของใช้จำเป็นเรียบร้อย ก็ประจวบกับเวลาเครื่องบินที่ดิฐาโดยสารมาแลนด์ดิ้งพอดี
ปานเดือนมารอรับเพื่อนเก่าหลังจากลูกสาวโทร.บอกว่าพาดิฐามาด้วย วินาทีแรกที่ได้เจอหน้ากันปานเดือนก็รู้สึกจุกในอกทันที กลืนก้อนสะอื้นลงคอขณะที่ริมฝีปากระบายยิ้มดีใจ ได้เห็นหน้าดิฐาก็ราวกับความรู้สึกมากมายทะลักล้นอยู่ในใจ ปานเดือนข่มความรู้สึกไว้ไม่อยากร้องไห้ให้อายใคร
“เล่นหายไปนานเลยนะเดือน แบบนี้ไม่ดีเลย ฉันเคยเที่ยวถามจากเพื่อนๆ เธอหลายคนว่าได้ข่าวคราวปานเดือนบ้างไหม แต่กี่ปีๆ ก็ไม่มีใครให้คำตอบได้ จำไม่ได้ว่าใครบอกว่าเธอไปอยู่เมืองนอกแล้ว ฉันก็เลยเชื่อแหล่งข่าวนั้น” ดิฐามองหน้ารุ่นน้องที่สังขารร่วงโรยลงตามวัย แต่ยังดูภูมิฐานสง่างาม ดิฐาพร้อมด้วยลูกชายมานั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นภายในบ้านของปา
