36
โลกกลม
นับจากมีเรื่องกันที่คาเฟ่ ปราบต์ก็ตามติดปรายฟ้าเป็นเงา แม้เธอทำเมินเหินห่างประหนึ่งวิญญาณตามติด แต่ปราบต์ก็เอาความหน้าด้านเข้าสู้ เธอทำงานเขาก็ทำงาน เธอเดินไปนั่นนี่ เขาก็หอบแท็บเล็ตตามไปด้วย ปรายฟ้าอยากตะเพิดไล่แต่นึกได้ว่าไม่อยากปริปากพูดด้วยแม้แต่คำเดียว
“ปรายเย็นนี้ทานอะไรดีครับ”
สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบดังเดิม ส่วนเขาก็ไม่ย่อท้อขยันชวนคุยแม้ไม่ได้อะไรกลับมา ปราบต์คอยแต่โทษตัวเอง ทั้งที่ระหว่างเขากับเธอกำลังจะดีอยู่แล้ว แต่กลับทำให้เธอยิ่งไม่ไว้ใจ คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะเป็นคนแบบนี้…คิดไม่ถึงเลยจริงๆ
“เราออกเดินทางกันพรุ่งนี้เก้าโมงนะครับ ก็หลังจากไปส่งลูกที่โรงเรียน” เสียงทุ้มว่าขณะเดินตามหญิงสาวออกมาจากเรือนกันเกราและมุ่งหน้าไปทางเรือนต้อนรับ ปรายฟ้าเพียงฟังไม่พยักหน้าหรือส่งเสียงตอบรับ
ท่านประธานผู้ตามง้อเมียก้าวไปเดินเคียงและเอาแต่มองเสี้ยวหน้าเย็นชา ก่อนส่อความต
