53
คาดโทษ
ปราบต์กลับมาเอากระเป๋าเดินทางที่บ้านและหวังได้ร่ำลาลูกเมียก่อนเดินทางไปสนามบิน ทว่าบ้านหลังใหม่กลับว่างเปล่า หาไม่พบสัญญาณการมีอยู่ของสิ่งมีชีวิต ประธานหนุ่มหมุนข้อมือดูนาฬิกาพร้อมกับจ้ำอ้าวตามหาทั่วตัวบ้าน ปากก็ตะโกนเรียกไม่หยุด แน่นอนว่าเขาโทร.หาภรรยาแล้วแต่เธอปิดเครื่อง
“สงสัยต้องแอบซื้อโทรศัพท์ให้ลูกแล้วมั้งถ้าแม่จะทำตัวแบบนี้” ปราบต์เข่นเขี้ยวไม่สบอารมณ์ เธอหายตัวอย่างไร้วี่แววและไม่บอกกล่าวให้ทราบ ร่างสูงจ้ำอ้าวออกไปจากห้องนั่งเล่น แต่แล้วก็เดินถอยหลังกลับมาเมื่อรู้สึกว่าหางตาแลเห็นสิ่งแปลกปลอมบนโต๊ะ
‘ฉันอยากอยู่กับลูกตามลำพังค่ะ เบื่อที่นี่แล้ว และไม่ต้องโทร.หานะ เพราะยังไงก็ไม่รับสายของคุณ’
ปรายฟ้าเน้นย้ำด้วยการขีดเส้นใต้ด้วยหมึกสีแดงตรงคำว่า ‘ของคุณ’ ปราบต์ขยำกระดาษแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อก่อนเดินออกไปจากบ้านตรงขึ้นรถที่พนักงานขับรถของบริษัทรอท่าอยู่แล้ว
เขาไปทำอ
