สามปีผ่านไป
สามีภรรยานอนคลอเคลียบนเตียงอุ่น เสื้อผ้าเป็นอิสระจากเรือนกาย มีเพียงผ้าห่มที่ทำหน้าที่ปิดบังความโป๊เปลือย แม้แสงตะวันสาดแรงทะลุม่าน แต่ปราบต์ก็ยังไม่ผละเรียวปากจากผิวเนื้อนุ่มนิ่มของภรรยา คอยแต่พรมจูบตั้งแต่ดวงหน้าไล่มาถึงเนินอก
“อื้อ พอแล้วนะคะไม่ให้ต่อแล้ว” เมื่อคืนก็บริการไปสองรอบ เช้านี้ตั้งแต่ตีห้าเธอก็โดนสามีจับกินไปอีกหนึ่งครั้ง สลบไสลไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงร่างกายก็ปลุกให้ตื่นจากแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามา
“ก็ไม่ได้จะทำซะหน่อย แค่อยากคลอเคลีย เพลียจังยังไม่อยากลุกเลย”
“ต้องลุกค่ะ ตอนนี้ก็สายแล้วด้วย ทุกคนคงตื่นกันหมดแล้ว”
“ช่างคนอื่นสิ เจ้าบ้านจะนอนต่อซะอย่าง”
ปรายฟ้าส่ายหน้าให้คนงอแง ส่วนเธอแม้อยากลุกอย่างไรก็ไม่เป็นผลเมื่อสองแขนแกร่งยังรัดร่างไว้ไม่ยอมปล่อย สามปีแล้วในความสัมพันธ์ของสามีภรรยา ทุกช่วงเวลายังเต็มไปด้วยความหวานฉ่ำราวกับเม็ดฝนที่โปรยลงมาอย่างไม่เคยแห้ง
