รถตู้เคลื่อนตัวเข้ามาจอดในบริเวณบ้านไม้สไตล์โมเดิร์นหลังหนึ่ง ท่ามกลางป่าเขา และธรรมชาติที่หาไม่ได้ในกรุงเทพฯ บรรยากาศดีมากแม้ว่าจะเป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้วก็ตาม
"ที่นี่...ที่ไหนคะ?"
ลินดาหันไปถามคนที่นั่งเงียบตั้งแต่เธอพูดทุกอย่างให้เขารู้ตัว ก่อนจะมีคนเปิดประตูรถตู้ ก็คือราชันย์ นั่นก็แปลว่าคนขับรถตู้ที่ลินดามองไม่เห็นก็คือราชันย์นี่เอง
"บ้านพักตากอากาศของครอบครัวเฮีย อยู่ที่นี่สักวันสองวันนะ"
ลินดาพยักหน้าอย่างเข้าใจ มาตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้แล้ว จะให้หารถกลับกรุงเทพฯ ตอนนี้คงไม่มี คงต้องปล่อยให้เลยตามเลยไปก่อน ค่อยว่ากันตอนกลับกรุงเทพฯ อีกที
"เดี๋ยวป้าจันทร์จะเอาอาหารมาให้นะครับ ผมโทรบอกไว้ก่อนแล้ว"
พายุพยักหน้าให้ลูกน้องคนสนิท ก่อนที่ราชันย์จะเดินแยกออกไป ตอนแรกลินดาก็ไม่รู้ว่าป้าจันทร์ที่ราชันย์ว่าคือใคร จนกระทั่งมีเสียงเรียกจากหน้าบ้าน ออกไปก็เห็นคนสูงวัยสองคน น่าจะเป็นผัวเมียกัน
