"..."
คนตัวเล็กเงียบ ก่อนที่ไซม่อนกดตัวมิวาแนบกับพนักโซฟา ฝ่ามือหนากดตรึงข้อมือเธอไว้เหนือศีรษะ ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้ามาราวกับจะสลักคำพูดลงในหัวใจ
“จำคำฉันไว้… ห้ามยุ่งกับไอ้พายอีก ไม่ว่าจะบังเอิญหรือจงใจ”
น้ำเสียงเข้มต่ำไม่มีช่องให้ต่อรอง
มิวาหลบตา พยายามหันหน้าหนี แต่ปลายคางกลับถูกบังคับให้หันกลับมาสบตาเขา
“…ฉันไม่ยุ่งแล้วค่ะ” เธอเอ่ยเบา ๆ คล้ายเป็นการยอมจำนน
รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นที่ใบหน้าคมคาย เขาโน้มตัวลงใกล้จนลมหายใจร้อนผ่าวปะทะผิวแก้ม
“ดี… เพราะถ้าเธอไม่ฟัง ฉันก็จะทำให้คนคนนั้นหายไปจากชีวิตเธอ เหมือนกับที่ทำให้เรื่องอื่น ๆ หายไป”
หัวใจของมิวาเต้นแรง เธอขมวดคิ้วแน่น ความคิดเชื่อมโยงสิ่งที่เกิดขึ้น การถูกไล่ออกจากหอพัก คลิปที่ส่งถึงน้องชาย คำขู่ก่อนหน้านี้ ทุกอย่างมันชัดเจนเกินไปว่าเขาคือคนอยู่เบื้องหลัง
มือหนาของไซม่อนเลื่อนลงมาลูบไล้ตามแนวเอวคอดอย่างช้า ๆ ราวกับกำลังย้ำเตือนว
