เช้าต่อมา เวลาเจ็ดโมงตรง
มิวาถูกปลุกด้วยเสียงเคาะประตูเบา ๆ ก่อนแม่บ้านสองคนจะก้าวเข้ามาเก็บกวาดห้องตามหน้าที่
เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ พลางปรายมองไปยังโซฟา… ผ้าคลุมโซฟาสีอ่อนยังคงมีร่องรอยคราบของค่ำคืนที่ร่วมรักกับไซม่อน
หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย ก่อนรีบพูดออกไปทันที
“เดี๋ยวผ้าคลุมโซฟาฉันซักเองก็ได้ค่ะ”
แม่บ้านเพียงยิ้มบาง ๆ แล้วส่ายหน้าเบา ๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณไซม่อนสั่งไว้”
มิวาก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตาใคร ขณะอีกคนเดินไปหยิบชุดทำงานของเธอที่ถูกซักรีดเรียบร้อยแล้วมาห้อยไว้ในตู้เสื้อผ้าอย่างเป็นระเบียบ
“คุณมิวาไปอาบน้ำเถอะค่ะ แล้วมาทานข้าว จะได้นั่งรถไปทำงาน คนขับรถรออยู่ด้านล่างแล้ว”
เธอพยักหน้ารับเบา ๆ ก้าวเข้าห้องน้ำไปอย่างเงียบ ๆ แต่ในใจกลับไม่อาจหยุดคิดถึงร่องรอยเมื่อคืนและความหมายของการ “สั่งไว้” ของไซม่อนได้เลย…
ไม่นานนัก รถคันหรูก็มาถึงหน้า เอสไพรส์ กรุ๊ป
มิวาเอ่ยขอบคุณคนขับรถ แล้
