เช้าวันใหม่ที่ค่ายจิตอาสา คีย์ขับรถมาส่งเกนที่ค่าย เกนในเสื้อยืดกางเกงยีนส์เรียบง่าย ดูเหมือนทุกเช้า
แต่รอยแดงจางๆ ที่ลำคอและแก้มที่ระเรื่อสดใสกลับบอกชัดว่า เธอผ่านอะไรมาเมื่อคืน
คีย์เอื้อมมือลูบหัวเธอเบาๆ ก่อนที่เธอจะก้าวลง “อย่าลืมกินข้าวเที่ยง เดี๋ยวพี่เลิกธุระแล้วจะมารับกลับ”
“ค่ะ…” เกนตอบเสียงเบา แอบเหลือบมองรอบ ๆ กลัวเพื่อนๆ จะเห็นภาพหวานตรงหน้า
แต่ก็ไม่พ้นสายตาอิงฟ้าและมายด์ที่ยืนรออยู่หน้าค่าย
ทันทีที่เกนก้าวลงจากรถ สองเพื่อนซี้ก็ทำตาโตแล้ววิ่งเข้ามาหาแทบจะทันที
“ยัยเกน! หน้าตาสดชื่นจังเลยนะยะะะะ!!” อิงฟ้าลากเสียงยาวแล้วหันไปสบตากับมายด์
“สดใสกว่าตอนนอนที่ค่ายอีกนะแก” มายด์ยกแขนกอดอก ทำหน้ารู้ทัน
“เมื่อคืนไปไหนมา ทำไมไม่กลับมานอนกับพวกฉัน”
“พี่คีย์ไม่สบายใจ เลยพาไปพักที่รีสอร์ทใกล้ ๆ เอง” เกนหน้าแดงจัด
“โอ๊ยยย แกไม่ต้องแก้ตัวแล้วแม่! หน้าตาบ่งบอกหมดแล้ว” อิงฟ้ายิ้มอย่า
