ช่วงเย็นหลังเลิกเรีย เกนกำลังเดินออกจากตึกบริหารพร้อมมายด์กับอิงฟ้า
ตั้งใจว่าจะไปนั่งรอคีย์ที่โรงอาหารเหมือนทุกวัน แต่ไม่ทันจะก้าวพ้นบันไดหน้าอาคาร เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นรอบตัว
“กรี๊ดดด! ดูนั่นสิ! รถยุโรปคันหรู!”
“ใครกันอะ ลงมาจากรถคือหล่อโคตร!!!”
“นั่นมันพี่คีย์!!! ไม่ใช่เหรอ”
เสียงกรี๊ดดังขึ้นถี่รัว ทันทีที่ร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีเข้มก้าวลงจากรถ คีย์มาในลุค ผู้บริหารหนุ่มเต็มตัว
เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด เนคไทเข้าชุด สูทเนี๊ยบหล่อจนตาแตก ความสมาร์ทของเขาทำให้ทุกสายตาที่ลานคณะจับจ้อง
นักศึกษาหลายคนถึงกับหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูป บางคนกระซิบกับเพื่อนเสียงตื่นเต้น
“โอ๊ยตายแล้ววว พี่คีย์หล่อแบบนี้จะให้คนอื่นรอดยังไง!”
“หล่อจัด หวีดได้อีกอ่ะแก จะเซอร์ก็หล่อ จะเนี๊ยบก็ดี ผู้บริหารชัดๆ!”
คีย์ก้าวยาวๆ ผ่านสายตาที่จ้องมอง จนมาหยุดตรงหน้าคนตัวเล็กที่กำลังยืนอึ้งอยู่
“รอนานมั้ย” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ย
