หลังเลิกเรียน คีย์ก็พาเกนกลับคอนโด เพราะเธอบอกว่ามีรายงานต้องทำส่งอาจารย์
คนตัวเล็กกำลังนั่งทำรายงานอยู่บนโต๊ะกินข้าว เธอจดจ่อกับหน้าจอแล็ปท็อป
โดยไม่รู้เลยว่าคนตัวสูงที่นั่งพิงโซฟาแอบมองเธออยู่เป็นระยะ เขาอมยิ้มอย่างเอ็นดู
ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นบนโต๊ะเล็กข้างโซฟา คีย์เอื้อมมือหยิบขึ้นมา มองชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ “คุณลัดดา”
เขากดรับทันที เสียงอบอุ่นของผู้หญิงวัยกลางคนดังลอดออกมา
“ฮัลโหล ว่าไงครับแม่”
“คีย์ พรุ่งนี้ว่างมั้ยลูก กลับบ้านมาหาแม่หน่อย แม่คิดถึง” เสียงคุณลัดดา แม่ของคีย์พูดช้าๆ
อย่างนุ่มนวล แต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่ทำให้หัวใจคีย์อบอุ่นทุกครั้ง
คีย์ยกยิ้มบางๆ “พรุ่งนี้มีเรียนช่วงเช้า แต่บ่ายว่างครับ”
“ดีเลยลูก” น้ำเสียงคุณลัดดาฟังดูดีใจ แม่จะทำของโปรดไว้รอ แล้วอย่าลืมพา “น้องเกน” มาด้วยนะ แม่อยากเจอ
คีย์ชะงักเล็กน้อย ก่อนถามกลับ “แม่รู้จักเกนได้ยังไงครับ”
