“ผมเติบโตมาได้ในเส้นทางนี้ มั่นใจว่าไม่ได้อาศัยชื่อเสียงและการสนับสนุนจากใคร เมื่อก่อนไม่ต้อง ตอนนี้ และจากนี้ไปก็เช่นกันครับคุณปู่”
“อาเซียว!”
“คุณปู่คะ นายพลกู้ คุณก็อยู่ด้วยเหรอคะ”
คุณปู่กู้หันมามองหลี่เจินหลิง ที่เดินเข้ามาในบ้านอย่างรู้จังหวะ
“หนูหลี่ ทำไมถึงเรียกอาเซียวห่างเหินแบบนั้นล่ะ ปกติไม่ได้เรียกว่าพี่หรอกเหรอ”
หลี่เจินหลิงทำหน้าสลดลงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร หานเซียวได้แต่มอง
“คุณปู่คงจะไม่ทราบ เรื่องนี้…”
“ผมบอกให้เธอเรียกแบบนั้นเองแหละครับ”
“ทำไมอีกล่ะ! แกนี่มันเรื่องมากจริง ๆ”
“ผมไม่ชอบครับ ผมไม่ใช่พี่ชายของเธอ อีกอย่างก็ไม่ได้สนิทสนมกันถึงกับเรียกชื่อได้ อย่าลืมสิครับคุณปู่ เมื่อก่อนนี้คุณย่าก็เรียกคุณปู่ว่า ท่านนายพลจนคุณย่าเสีย ไม่เคยเรียกว่าพี่เหมือนกัน”
“นี่แก...กล้าเถียงฉันเหรออาเซียว”
“ผมไม่ได้เถียงครับ แค่ตอบคำถามที่คุณปู่ถามก็เท่านั้น ฟังจากปากของผมท
