เธอคว้ากระเป๋า และรีบเดินออกจากร้านไปทันที หานเซียวรีบหันไปสั่งให้บริกรมาเก็บเงิน และรีบตามเธอไป แต่เมื่อเดินออกมานอกร้าน ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของตงหลินซีแล้ว
“ทำไมหายไปเร็วขนาดนี้ล่ะ นี่มันดึกแล้วนะให้ตายเถอะ ตงหลินซี”
หลินซีกลับมาที่บ้านเอง เพราะเธอเคยให้เต้าชุน พานั่งสามล้อไปชมรอบ ๆ เมือง เลยไม่มีปัญหาในการนั่งรถสามล้อ เมื่อกลับมาแล้ว ก็เริ่มคิดเรื่องร้านตัดเสื้อของตัวเอง เพื่อลบคำสบประมาทของกู้หานเซียว
“ไอ้บ้าเอ๊ย! เกือบจะเคลิ้มแล้วเชียว ยังไงก็ไม่พ้นดูถูกฉันสินะ เยี่ยมไปเลยกู้หานเซียว ฉันจะพิสูจน์ให้คุณดู ว่าฉันไม่ได้กระจอกอย่างที่พวกคุณคิด”
สองวันถัดมา
กู้หานเซียวมาที่งานเลี้ยง ซึ่งถูกจัดขึ้นในสโมสรทหารของเขา วันนี้ที่จริงเขาไม่ว่าง แต่เพราะอยากจะพบกับตงหลินซี ก็เลยต้องมา แต่เมื่อมาถึงในงาน ก็พบกับหมอหลี่และลูกสาวก่อน เขาจึงต้องไปนั่งร่วมโต๊ะกับทั้งคู่ อย่างเลี่ยงไม่ได้
“จริงเหรอ
