หลินซีรู้สึกว่า อ้อมกอดของเขาอบอุ่น และทำให้เธอผ่อนคลายลงได้ หัวใจที่เต้นแรงจากความกลัว ก็ลดลงไปแล้ว แต่ตอนนี้เธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาแทน
“ก็ได้ค่ะ ฉันจะเชื่อคุณ”
หานเซียวจับมือเธอมานั่งที่เตียง หมอหันไปเตรียมอุปกรณ์ แต่ก็แอบมองไปด้วย ตอนแรกคิดว่าทั้งคู่เป็นพี่น้องกัน แต่ดูแล้วคงจะไม่ใช่แน่ เขาจึงแอบเสียดายอยู่นิดหน่อย
“หมอจะเริ่มแล้วนะครับ เจ็บนิดเดียวเท่านั้น อย่าเกร็งตัวนะครับ”
เมื่อหมอเริ่มเอาสำลีเช็ดที่ต้นแขน เธอก็ตกใจจนกอดหานเซียวแน่นกว่าเดิม เขากอดเธอกลับ และลูบหลังไปด้วย
“ไม่เป็นไรนะ แค่นิดเดียวเท่านั้น กอดเอาไว้แน่น ๆ ไม่เป็นไร”
คุณหมอรีบฉีดยาให้เธอทันที เพื่อที่จะไม่ต้องเห็นภาพตรงหน้า เมื่อทุกอย่างเสร็จแล้ว เขาจึงได้บอกทั้งคู่
“เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ"
“เก่งมากเลยซีซี ตอนนี้ยังเจ็บอยู่ไหม”
“ไม่เจ็บแล้วค่ะ ไม่เจ็บแล้ว”
เขาก้มลงเช็ดน้ำตาให้เธอ ไม่คิดเลยว่า คนที่ต้องใช้เ
