กู้หานเซียวกับคุณปู่ เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ปู่ของเขาได้แต่ส่ายศีรษะเบา ๆ และหันมาจิบชา ซึ่งมันช่างจืดชืดเสียเหลือเกิน
“คุณปู่ครับ ขนมนี่แข็งมากเลย อย่าทานเลยจะดีกว่าครับ”
“แค่ฉันเห็นก็รู้แล้วว่ามันไม่อร่อย เอาล่ะ ไปบอกลาเจ้าของงานกันเถอะ ฉันจะกลับบ้านแล้ว”
หลี่เจินหลิงเมื่อถูกหมอติงตำหนิไป ก็ไม่สามารถออกมารับแขกได้อีก หลังจากนั้นเธอก็เข้าไปในห้อง และเก็บตัวเงียบจนเลิกงาน หมอหลี่เป็นคนที่คอยรับแขกและส่งแขกแทนจนจบงานเลี้ยง เมื่อคุณปู่และหานเซียวจะกลับ เธอจึงไม่ได้ออกมาส่งพวกเขา
“ขอบคุณนะครับท่านนายพลอาวุโสกู้ วันนี้หากดูแลไม่ทั่วถึง ต้องขอโทษด้วยนะครับ”
“ไม่เป็นไร ๆ ฉันก็พึ่งจะกลับมาจากโรงพยาบาล ก็เลยไม่สะดวกอยู่นาน กลับก่อนนะหมอหลี่”
“ครับ ๆ”
ไม่นานเอ้อหมิงก็เดินเข้ามา คุณปู่ก็หันมาบอกเขาทันที
“อาเซียว แกจะต้องรีบไปที่กรมทหารก็ไปเถอะ ปู่จะกลับเอง”
“คุณปู่จะกลับยังไงครับ”
“ปู่ให้เสี
