หลินซีส่งเพื่อน ๆ ของเธอกลับไปหมดแล้ว ตอนนี้ทั้งร้านก็เหลือแต่หลินซีและคุณตาฉิน ที่กำลังให้เต้าชุนนวดให้อยู่ เมื่อเห็นสีหน้าของหลินซี เขาก็ได้เอ่ยถามขึ้นมา
“วันนี้เป็นวันเปิดร้าน เห็นบอกว่าได้ยอดจองตัดชุด เยอะเลยไม่ใช่เหรออาชิง”
“ใช่ค่ะ เกือบห้าสิบชุด ยาวไปจนถึงปลายฤดูหนาว”
“แล้วทำไมสีหน้าของอาซี ไม่เหมือนคนที่ดีใจเลยล่ะ”
“ก็คงเพราะ อีตานายพลกู้คนนั้น!”
เต้าชุนลืมตัว เผลอลงน้ำหนักมือ ไปที่ไหล่ของคุณตาฉินแรงไปหน่อย
“โอ๊ย! เบามือหน่อย ไหล่ฉันไม่ใช่กระสอบทรายนะ”
“ขอโทษค่ะ แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ วันนี้คุณหนูเปิดร้านแท้ ๆ เธอได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมง เพื่อตื่นมาทำขนมมงคลด้วยตัวเอง อยากจะให้คุณตาฉินกับนายพลกู้นั่นได้กิน แต่ดูเขาสิ! นอกจากจะไม่มาแล้ว ยังจะ…ไป… ที่ร้านของ…ตระกูลหลี่ ที่แย่งที่เช่า…เราไป…อีก”
“พอ ๆ ๆ อาชิง ไหล่ฉันจะหลุดแล้ว เธอแค้นอะไรฉันหรือเปล่า ทำไมต้องกดแรงขนาดนี้”
“ว้าย!
