ตงหลินซีนิ่งไป และเรียกสติกลับมาทันที เธอดูตกใจแต่ตอนนี้ความปลอดภัยต้องมาก่อน เธอหันไปมองหลี่เจินหลิงทันที และสบตากลับไปโดยไม่กลัวเลยแม้แต่นิดเดียว
“ต่อให้เขาเป็นใคร ฉันก็ปล่อยให้เธอทำร้ายคนอื่นไม่ได้ หากจะทำร้ายคนที่ไม่รู้เรื่อง ก็ข้ามศพฉันไปก่อน”
“ดี! ฉันรอคำนี้แหละ แกแน่นักใช่ไหม อยากแย่งทั้งผู้ชาย และความนิยมในสังคมแข่งกับฉันดีนักใช่ไหม ทั้ง ๆ ที่แกมันไม่มีอะไรดีเลย เรียนอะไรก็ไม่จบสักอย่าง ความรู้ก็ไม่มี การศึกษาก็ต่ำ ตระกูลก็กำลังจะล้มละลาย ฉันไม่เข้าใจว่า ทำไมกู้หานเซียวถึงได้หลงแกนักหนา ทำไม ทำไม!!!”
“หยุดนะหลี่เจินหลิง!!”
“ไม่! ฉันไม่หยุด แกนั่นแหละหุบปากไป! ไหนบอกว่ารักฉันนักหนา ฉันดีอย่างโน้น ดีอย่างนี้ แต่ทำไมจู่ ๆ กลับไปทำดีกับอีคนชั้นต่ำแบบนี้! แล้วยังถูกจับมาพร้อมกับมันอีก แก่กะโหลกกะลา งี่เง่าไร้สมองจริง ๆ”
“นี่เธอว่าใครว่างี่เง่าไร้สมอง หลี่เจินหลิง เสียแรงที่ฉันนึกเอ
