คืน...เดือนแรม

นายใจดี...2

“เจ้านายคุณพิกุลนี่รอบคอบมากเลยนะคะ” เดือนแรมแค่นเสียงหัวเราะกับสิ่งที่ได้ยิน มันจะได้อะไรจากการไปร่วมงานเลี้ยง แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อเขาเชิญเธอก็ต้องไป เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท

“ใช่ค่ะ นายเป็นคนที่เก่งจนบางครั้งดิฉันแอบอิจฉาในความเก่งของนายเลยค่ะ” พิกุลเอ่ยอย่างชื่นชมภวัต

“ค่ะ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เดือนจะรอคุณพิกุลมารับไปงานนะคะ” เพราะไม่อยากฟังลูกยอจากหญิงสาวที่เทิดทูนเจ้านายสุดชีวิต ทำให้เดือนแรมต้องเปลี่ยนเรื่องไป

“ได้ค่ะ เชิญคุณเดือนเข้ามาในห้องเถอะค่ะ” เพราะการสนทนาที่ออกกรสชาติ มันทำให้ทั้งสองเดินมาถึงที่พักของเดือนแรมอย่างไม่รู้ตัว เธอไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่พิกุลบอกจะเป็นความจริง ห้องพักราคาแพงห้องนี้สวยมาก ราวกับสวรรค์บนดิน แค่เปิดประตูออกไปข้างหน้าก็เป็นชายหาด ส่วนในห้องก็ตกแต่งได้สวยงามจนเดือนแรมรู้สึกชอบห้องนี้ขึ้นมาทันที

“สวยจริงๆ นะคะห้องนี้” เดือนแรมเอ่ยชมออกมาหลังจากที่เธอเดินสำรวจทั่วห้องเรียบร้อยแล้ว

“แค่คุณเดือนชอบก็โอเคแล้วค่ะ เดี๋ยวดิฉันขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวตอนเย็นจะเดินมารับคุณเดือนไปที่งานด้วยกัน” พิกุลยังคงมีรอยยิ้มเหมือนเดิม ก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้เดือนแรมได้มีเวลาส่วนตัวในการจัดการตนเอง เดี๋ยวเธอจะต้องกลับมารับเดือนแรมอีกครั้งเย็นนี้

“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะคุณพิกุล” เดือนแรมโบกมือให้ ก่อนที่พิกุลจะหันมายิ้มตอบแล้วเปิดประตูออกไป

“แปลกแฮะ ทำไมดูแลเราดีขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อเลย” เดือนแรมพึมพำคนเดียว ก่อนที่เธอจะเปิดกระเป๋าออกมา แล้วจัดการเก็บสัมภาระของตัวเองเข้าที่

พอตกเย็นหญิงสาวก็เลือกแต่งตัวด้วยชุดเดรสผ้าชีฟองสีฟ้าอ่อน ซึ่งดูสวยหวานไปอีกแบบ ปกติแล้วหญิงสาวไมได้แต่งตัวแบบนี้ แต่เพื่อให้เกียรติงานในค่ำคืนนี้ หญิงสาวจำเลือกชุดที่ดีที่สุดที่เธอพกมาด้วย ซึ่งก็คือชุดนี้เพื่อไปงานเลี้ยงฉลองครบรอบสิบห้าปีของรีสอร์ทเขา

และเมื่อถึงเวลานัดพิกุลก็มารับหญิงสาวเดินไปที่งาน ซึ่งถูกจัดอยู่ที่มุมหนึ่งของรีสอร์ท ซึ่งวันนี้ที่รีสอร์ทไม่รับลูกค้า เพราะต้องการให้พนักงานสนุกสนานเต็มที่ เดือนแรมเดินตามพิกุลเข้ามา ก่อนที่เธอจะยิ้มให้ทุกคน เพราะไม่รู้จักใครที่นี่ เธอเลยต้องผูกไมตรีกับทุกคนเอาไว้

พิกุลพาหญิงสาวเดินมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่โต๊ะของภวัต ซึ่งมีเขาและผู้บริหารอีกหลายคนนั่งอยู่ที่โต๊ะ ทันทีที่พิกุลแจ้งว่าเดือนแรมมาถึงแล้ว ภวัตก็หันหน้ามาทันที เขามองไปที่เธอ ด้วยความตกตะลึง เธอสวยขึ้นมา สวยแบบที่ต้องมองแล้วเหลียวหลัง แล้วแบบนี้เขาจะห้ามหัวใจที่มันเคยมีเธอเป็นเจ้าของได้ยังไง