ขณะรถเคลื่อนตัวไปตามถนนเส้นตรง หลายคนก็เริ่มหลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทรา นะโมยื่นปากกาและกระดาษโพสต์อิทที่มักพกติดตัวให้อังเปา หญิงสาวบรรจงเขียนตัวหนังสือลงไปด้วยความประณีตให้คนอ่านเห็นถึงความตั้งใจ
จากนั้นก็ใช้ปลายนิ้วสะกิดเรียกเขื่อน เมื่อคนพี่หันมาอังเปาก็ยื่นกระดาษโพสต์อิทให้ เขื่อนอ่านจบก็ทำหน้าถมึงทึงถลึงตาใส่อังเปา หญิงสาวมองกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่แฝงนัยน์ตาข่มขู่สารพัด ไม่นานป้ายชื่อที่เธอต้องการก็ถูกนำมาให้ถึงที่ คนถูกสาวรุ่นน้องเล่นงานขยับปากเอ่ยกับเธอแบบไม่มีเสียง
‘ฝากไว้ก่อนเถอะ’
อังเปากระซิบกลับ “รีบมาเอาคืนนะคะ” เธอรับป้ายมาแขวนไว้ที่คอพลันจ้องหมายเลขหนึ่งด้านหลังอย่างอารมณ์ดี
ต้องขอบคุณนะโมที่ช่วยคิดแผน
คนที่ถูกสลับป้ายแน่นอนว่าต้องรู้อยู่แล้วว่าตัวเองโดนสลับป้าย หมายเลขป้ายที่หายไปอยู่ที่ใครคนนั้นคือคนที่สลับป้ายไป จับตัวได้ไม่ยากฉะนั้นวิธีการแลกป้ายที่ดีที่สุดและไม่ให้คน
