“ในเมื่อพี่รักเขาทำไมไม่ลองให้โอกาสเขาดูล่ะครับ ลูกของพี่ต้องการพ่อนะ ถึงพี่จะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้เขาได้แต่มันไม่พอหรอก เชื่อผมสิ เพราะผมก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อเหมือนกัน ผมรู้ว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง ทุกคนต้องการพ่อและแม่ทั้งนั้น ผมเชื่อนะว่าไม่มีใครไม่เคยผิดพลาด ทุกคนต่างเคยทำผิดกันทั้งนั้น ถ้าเขาสำนึกผิดพี่ก็ให้อภัยเถอะถ้าพี่ยังรักเขามากขนาดนี้ อย่าเอาเรื่องในอดีตมาตัดสินปัจจุบันเลย”
เกอร์พูดขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าเด็กคนนี้มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ ไม่ใช่อย่างที่ฉันเห็นก่อนหน้านี้
“ถึงผมจะชอบพี่แต่ผมคงสู้คนในใจพี่ไม่ได้หรอก ผมอยากเห็นพี่มีความสุขนะพี่ปลาย” เกอร์ดันตัวฉันออกจากกอดแล้วเช็ดน้ำตาให้
“ขอบคุณมากนะที่เตือนพี่ แต่พี่ว่าพี่คิดดีแล้วแหละ”
“...ไอ้เหี้ย” พรึบ~ ตุ๊บ ตุ๊บ ร่างเกอร์ถูกกระชากออกจากตัวฉันแล้วก็เหวี่ยงไปชนกำแพง
“นี่หยุดนะ!!” ฉันเข้าไปห้ามหมอเดย์ที่กำลังต่อยเ
