28

476 คำ

ฉันรู้ว่าอาทิตย์คิดยังไง แต่ฉันไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วนอกจากหมอเดย์ผู้ชายที่ทำให้ฉันเจ็บ…. “พี่ขอโทษนะ พี่คิดกับนายแค่น้องจริงๆ” อาทิตย์ยิ้มจางๆ ให้ฉันแล้วพยักหน้า “ไม่เป็นไรครับ ผมเชื่อว่าสักวันพี่ต้องคิดกับผมมากกว่าคำว่าน้องชาย” “พี่รักใครไม่ได้อีกแล้วอาทิตย์ อึก~” “สักวันพี่จะลืมเฮียได้เอง ผมขอแค่พี่อย่าคิดสั้นอีกได้ไหมครับพี่ปลาย” ฉันพยักหน้ารับปากอาทิตย์ เมื่อครู่มันเป็นเพียงความคิดชั่ววูบของฉัน อาทิตย์เอามือมาเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าให้ “เลิกร้องได้แล้วดูสิตาบวมหมดเลย ไหนยิ้มให้ผมดูหน่อย ^_^” ฉันยิ้มไม่ออกจริงๆ ตอนนี้มันมีแต่น้ำตา “เดี๋ยวผมไปทำอะไรให้พี่กินหน่อยดีกว่า ดูสิผอมหมดแล้ว” “ทำเป็นด้วยเหรอ ?” “ไม่รู้อะไรซะแล้ว ผมเนี่ยเชฟกระทะเหล็กเลยนะ” อาทิตย์ยืนขึ้นแล้วก็ยืดอกแบบมั่นใจ ฉันเผลอยิ้มออกมากับท่าทางขี้อวดของเขา “เห็นไหมพี่ยิ้มแล้ว รอผมแป๊บนะ เดี๋ยวผมไปทำอะไรให้กิน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม