ฉันเงยค่อยๆ หน้าไปมองคนที่ต่อว่า
“…เหมย” คนที่มาคว้าตัวฉันไว้คือเหมยเพื่อนรักฉันเอง
เหมยถอนหายใจออกมาแล้วก็นั่งลงข้างๆ ดึงตัวฉันไปกอดพร้อมกับลูบหลัง ฉันร้องไห้ออกมาหนักมากตอนนี้
“แกไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนะปลาย จะทำอะไรคิดถึงลูกให้มากๆ สิ”
“….แกรู้”
“อาทิตย์บอกให้ฉันมาเฝ้าแก แล้วก็บอกเรื่องที่แกท้อง ไม่ต้องไปว่าอะไรอาทิตย์หรอก ฉันเป็นคนถามจี้จนอาทิตย์ยอมบอกเอง” เหมยกำชับกอดแน่นแล้วถามต่อ “ทำไมแกอ่อนแอแบบนี้ปลาย ไม่เหมือนปลายที่ฉันเคยรู้จักเลย เพื่อนฉันเข้มแข็งกว่านี้นะ”
ยิ่งได้ยินคำถามที่เหมยถาม มันก็ยิ่งทำให้ฉันร้องไห้หนักขึ้น เข้มแข็งอย่างนั้นเหรอ ฉันจะเข้มแข็งได้ยังไงในเมื่อใจมันพังขนาดนี้
“แล้วแกจะให้ฉันเข้มแข็งได้ยังไง อึก~ ฉันไม่เหลือใครแล้ว เหมยฉันไม่เหลือใครแล้ว”
“แกยังมีฉันไงลืมได้ได้ไงปลาย อย่าทำแบบนี้อีกนะ ไม่งั้นฉันจะเลิกคบแกจริงๆ ด้วย อึก~” เหมยกอดฉันแน่นขึ้นอีก แล
