สัญญามาเฟีย (พีร์พีร์ & เฟรย่า)

จะไปมีแฟนหรอ แล้วเฮียล่ะ?

พีร์พีร์Talk

วันต่อมา...

วันหยุดไม่ได้หยุดหรอกครับ เรามารับป๊าม๊าที่สนามบิน

"เฮ่อ" ไอ้เด็กอ้วนหาวแล้วยกมือปิดปาก

"ง่วงหรอ เมื่อคืนเมาค้างรึไง"

"เมาดิบอะดิ" เด็กตอบแล้วเอนตัวซบไหล่ผม

"บอกป๊าแน่"

"จะบอกเหมือนกันว่าพี่ชายไม่สนใจน้องสาวตัวเองเลย สนใจแต่แฟน"

"เขารู้นานแล้วนะ ฟ้องไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก"

"ไอ้เฮีย" พราวพราวหยิกแขนผม ฮ่าๆ

เมื่อคืนถ้าผมไม่เห็นพราวพราวเต้นก็ไม่รู้เลยนะว่าน้องสาวผมชอบอะไรแบบนี้ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

"ป๊าไม่อยู่รักกันดีแล้วหรอ"

"ป๊า" เด็กอ้วนรีบกระโดดไปกอดป๊า

"ป๊าหวัดดีครับ ม๊าหวัดดีครับ" ผมเดินเข้าไปกอดม๊า

"คิดถึงจัง" พราวพราวเปลี่ยนมาอ้อนม๊า

"ลูกสาวม๊าทำไมงอแงเนี่ย เฮียพีร์แกล้งหรอ"

"ใช่ค่ะ แกล้งบ่อยมาก"

"ก็เพราะว่าเด็กอ้วนดื้อไงครับ"

"เมื่อกี้ป๊ายังเห็นนอนซบไหล่กันอยู่เลยนะ ทะเลาะกันอีกแล้วหรอ"

ผมหันหน้าหนีเด็กอ้วน ก่อนที่จะโดนป๊าดุทั้งสองคน

"ไงม๊า มีน้องมาฝากพราวพราวไหม"

"พราวพราว ม๊าทำหมันแล้วลูก ฮ่าๆ"

ทุกคนต่างหัวเราะกับคำถามของเด็ก ถ้าเขาจะมีลูกอีก เขามีนานแล้วไม่ต้องรอให้ห่างกันขนาดนี้หรอก

หลายชั่วโมงต่อมา...

"เป็นไงพีร์พีร์งานโอเคไหม"

ระหว่างที่เรากำลังกินข้าวเย็นป๊าก็ถามผม

"โอเคครับป๊า เป็นไปตามที่วางไว้หมดเลย"

"แล้วเป็นไงสนุกไหม หรือว่าไม่ชอบ ถ้าไม่ชอบบอกป๊านะ อยากจะเข้าไปทำงานในบริษัทก็บอกได้เลย"

เข้าบริษัท?

ถ้าผมเปลี่ยนไปทำงานบริษัทแล้วใครจะดูแลงานพวกนี้อะ

"ป๊าไม่อยากบังคับ ชอบอันไหนบอกป๊าได้เลย"

"ผมชอบงานที่ผับที่โกดังครับ บริษัทเอาไว้ให้เด็กอ้วนเถอะ"

"ดีมากลูกชายป๊า อีก2ปีเตรียมตัวรับตำแหน่งเลย"

"ถ้าเฮียรับตำแหน่งแล้วจะบ้าอำนาจไหมอะ ขนาดยังไม่รับก็บ้าแล้วนะ"

"พราวพราว เดี๋ยวเหอะ" เด็กอ้วนรีบขยับไปหาม๊า

พอป๊าม๊าอยู่นี่กวนผมไม่หยุดเลย เด็กคนนี้

หลังจากกินข้าวเสร็จป๊าก็ออกไปผับ ส่วนม๊าก็เอาของฝากมาให้ผมกับน้อง

"ตัวแค่นี้ใช้กระเป๋า2-3แสนเลยหรอ" ผมบ่นเด็กที่ได้ของฝากเป็นกระเป๋า

"มีของหนูเฟรด้วยนะ ม๊าฝากพี่พีร์ให้น้องหน่อย" ม๊ายื่นให้ผม

มันเป็นกระเป๋าเหมือนพราวพราวแหละ แต่แค่คนล่ะสี อันนี้สีฟ้าด้วย เหมาะกับเฟรย่ามากๆ

"บ่นดิเฮีย บ่นหน่อย"

"ไม่บ่น" ผมเก็บกระเป๋ากลับใส่ถุง เอาไว้ไปให้เฟรย่าพรุ่งนี้

"นี่น้ำหอมของพี่พีร์พีร์ครับ"

"ขอบคุณครับ"

ผมรับมาจากม๊า พลิกไปพลิกมาก็เห็นว่ามันเป็นของผู้หญิง

"ม๊ามันเป็นของผู้หญิงนะ"

มันแบรนด์เดียวกันกับที่ผมใช้นี่แหละ แต่มันเป็นของผู้หญิง

"อ้าวหรอ!! สงสัยม๊าหยิบผิดแน่เลย ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวพรุ่งนี้ม๊าไปซื้อที่ช็อปไทยให้ใหม่"

"งั้นอันนี้ผมขอเอาไปให้เฟรย่านะครับ" ผมว่าแล้วเก็บใส่ถุง

กลิ่นนี้มันเหมาะกับเธอมากๆเลย กลิ่นก็คล้ายๆกับที่ผมใช้

"น้องสาวตัวเองก็อยู่ตรงนี้นะ เผื่อลืม"

"อะไรไอ้อ้วน อันนี้มันของผู้ใหญ่"

"อย่าเถียงกันลูก ของพราวพราวก็มี"

"ขอบคุณค่ะ" พอได้แล้วก็ทำหน้าล้อเลียนผมไปอีก!!

วันต่อมา...

"มึงรู้ไหมของอาจารย์สุพลคาบนี้เขาให้ จับกลุ่ม3คนนะเว้ย ที่เขาบอกตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วอะ"

ไอ้เจสันเอ่ย

"ของอาจารย์สุพลใครยังไม่มีกลุ่มอะ" ผมถามเพื่อน ในห้องเสียงดัง

ถ้าเขาเข้ามาสอนแล้วไม่มีกลุ่มก็โดนหักคะแนนอีก ยิ่งชอบสอนไร้สาระอยู่ด้วย

"เราๆ อาทิตย์ที่แล้วเราไม่ได้เข้าอะ"

ใครก็ไม่รู้ เป็นผู้หญิงยกมือขึ้น!!

"งั้นเธอจดชื่อเรากับไอ้พีร์พีร์ด้วยนะ " เจสันเอ่ย

"อืม"

"ใครวะไอ้เจสัน"

"กูก็ไม่รู้" ผมมองหน้ามันแล้วถอนหายใจ

ก็นึกว่ารู้!!

แม่งเอ้ย เรียนมา3ปีแล้ว ยังไม่รู้เลยใครเป็นใคร

"พวกกูมี2คน ให้จับกลุ่ม3คน เดี๋ยวกูตัดสายเบรกรถแม่ง"

"ไอ้ควาย อยู่กัน2คนเขาก็เรียกจับคู่ดิ จะเรียกจับกลุ่มรึไง ไอ้สัส"

"กูว่าเปลี่ยนจากรถอาจารย์มาเป็นรถมึงดีไหมเนี่ย"

โง่จริงเพื่อนผม ชอบใช้แต่กำลัง!!

พออาจารย์เข้ามาสอนก็ให้นั่งกันเป็นกลุ่ม ซึ่งผมก็ได้นั่งเรียนกับใครไม่รู้

"วันนี้ก็มีแค่นี้แหละครับ อย่าลืมงานของผมนะ ให้เวลาเดือนนึง" แล้วเขาก็เดินออกไป

"เราจะเริ่มทำกันวันไหนหรอ"

"ทำวันเดียวก็เสร็จหรอก ของแค่นี้" ผมตอบเธอแล้วเก็บของ

"แต่มันต้องจำเยอะนะ มันเป็นวิดิโอพรีเซ้นท์อะ"

"อาทิตย์หน้าค่อยคุยกันใหม่แล้วกัน"

แล้วผมกับไอ้เจสันก็เดินออกจากห้อง

หลายชั่วโมงต่อมา...

เรียนบ่ายเสร็จผมก็ขับรถมาที่คณะนิเทศเหมือนทุกๆวัน และวันนี้มากับของฝากม๊าด้วย เฟรย่าต้องชอบแน่ๆ

"ฮ่าๆ อย่าๆ"

เสียงหัวเราะที่ผมคุ้นหูดังขึ้น และดังมากจนมันสะท้อนเข้ามาในรถ แล้วก็มีผู้ชายกับผู้หญิงวิ่งหยอกกันลงมาจากตึก

มันก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก เฟรย่านั่นแหละ แต่ผู้ชายอีกคนผมไม่รู้ว่าใคร!!

"เฟรย่าขึ้นรถ" ผมลงจากรถไปเรียกเธอ

"เราไปก่อนนะ" เธอยกมือบ๊ายๆมันแล้วเดินมาขึ้นรถ

"เฮียมาเร็วจัง"

เธอถามพร้อมยืนมือรอรับน้ำจากผม แต่ผมไม่ได้เปิดให้!!

"มันเป็นใคร"

ผมกำมือ กัดกราม แล้วถามเธอเสียงแข็ง

"เฮียอย่ามาขึ้น"

"เฮียถามว่ามันเป็นใคร"

พอผมไม่ได้คำตอบตามที่ต้องการก็ถามขึ้นอีกรอบ เธอไม่รู้เลยหรอว่าผมกำลังโมโห ทำไมไม่ตอบสิ่งที่ผมถามวะ?

"ก็เพื่อนห้องเดียวกัน ก็วิ่งเล่นหยอกกัน"

"แล้วเล่นกับผู้หญิงไม่ได้รึไงว่ะ ทำไมต้องเป็นผู้ชายอะ"

"เฮียเป็นไรเนี่ย"

"เฟรนั่นแหละเป็นไร" ผมถามเธอเสียงดัง

วันก่อนๆก็อีกคน ผมก็ไม่อะไรแล้วนะ แต่เธอก็ยังปล่อยให้มีอีก

"เฮียเฟรรู้นะว่าเฮียหวง แต่วันหนึ่งเฟรก็ต้องมีครอบครัวนะ เฮียจะตามหวงแบบนี้หรอ"

"ว่าไงนะ!!"

เธอพูดว่าเธอจะไปมีครอบครัวหรอ ผมได้ยินถูกใช่ไหม

"เราก็โตๆกันแล้วนะเฮีย เรากำลังวัยรุ่นด้วย สักวันเฟรก็ต้องมีแฟน"

"มีแฟน?"

ผมทวนคำพูดเธอ พร้อมกลืนน้ำลายลงคอ กำมือแน่น

"ใช่ ถ้าเฟรมีแฟนเฮียจะตามหวงแบบนี้ไหม"

"จะไปมีแฟนหรอ แล้วเฮียอะเฟร"

"เฮียก็ต้องไปมีแฟน จะมาทำตัวเป็นพี่ชายหวงน้องสาว คอยรับคอยส่งแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะ"

พี่ชาย!! เธอเห็นผมเป็นแค่พี่ชายหรอ

ตอนนี้น้ำตาผมมันมาจ่ออยู่ที่เบ้าแล้ว เหลือแค่ผมกะพริบตามันก็พร้อมไหลลงมา

สิ่งที่ผมทำมาตลอดผมแน่ใจว่ามันเกินคำว่าพี่ชาย แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเฟรถึงมองผมได้แค่นี้!!