สัญญามาเฟีย (พีร์พีร์ & เฟรย่า)

อยากชื่อเฟรย่า เผื่อใครบางคนจะสนใจ

เฟรย่าTalk

วันต่อมา...

"น่ากินอะเจ๊เฟร หอมมาก"

พราวพราวมองมาการองที่ฉันเอาออกมาจากเตาอบแล้วเอ่ย

"อันนี้เราจัดใส่กล่องเนาะ จะได้เอาไปฝากผู้ใหญ่"

ฉันกับพราวพราวช่วยกันจัดขนมใส่กล่องเอาไว้ไปฝากผู้ใหญ่ ป๊าม๊าฉัน ป๊าเตชินทร์ น้ากาตูน ทีเค แล้วก็พี่วอม พี่เจย์ พี่โน่

ส่วนเตาที่2เป็นของเรา!!

"อันนี้ของเราใช่ไหม พราวพราวกินนะ"

"เอ่อ พราวพราวอันนี้ของเฮียพีร์นะ รสคัสตาร์ดมะนาวอะ" ฉันหยิบชิ้นสีเขียวใส่กล่อง

แต่ก็ยังโดนพราวพราวมองไม่หยุด

"ก็เฮียเขาชอบรสนี้อะ แต่ถ้าพราวพราวอยากกินรสนี้เดี๋ยวเจ๊ทำให้ก็ได้"

"ไม่เป็นไรหรอก พราวพราวกินรสบัตเตอร์ครีมก็ได้" แล้วพราวพราวก็หยิบมันเข้าปาก

ส่วนฉันก็จัดขนมใส่กล่องไว้ให้เฮียพีร์ ที่เหลือในก็ให้ไลน์แมนเอาไปส่งให้ผู้ใหญ่

เหลือแค่ของเฮียพีร์ที่กำลังมาจากโกดัง

ฉันมีความสุขมากๆเลยแหละเวลาได้ทำขนม ทำอาหารให้คนอื่นได้กิน

"เจ๊เฟรพราวพราวอิ่มมากๆ"

พราวพราวนอนตีพุงที่โซฟา ฮ่าๆ

"ก็กินเยอะไง"

"ก็มันอร่อยอะ ถึงว่าทำไมเฮียพีร์ถึงไม่ชอบกลับไปกินข้าวที่บ้าน"

"นินทาอะไรเฮีย"

คนที่โดนพูดถึงเปิดประตูเข้ามา

"เปล่า" พราวพราวตอบแล้วหยิบรีโมทเปลี่ยนช่อง

"งานเสร็จแล้วหรอเฮีย"

"ครับ ไหนเฟรย่าทำขนมอะไรหรอ มีของเฮียไหม"

"มีดิ ก็บอกไว้แล้วไงว่าพิเศษกว่าใครเลย"

"เฮ่อ นอนดีกว่าอยู่ไปก็ไม่มีคนรัก" พราวพราวขยับนอนบนโซฟา

ฮ่าๆ

ฉันจูงแขนเฮียพีร์เข้าไปในห้องครัว แล้วยื่นกล่องขนมให้ เขารีบแกะมันแล้วกัดกินอย่างเร็ว

"อร่อยไหม"

"มีด้วยหรอ ที่เฟรทำแล้วไม่อร่อย" เขาตอบแล้วยิ้ม

นี่แหละสิ่งที่ทำให้ฉันมั่นใจในฝีมือการทำอาหาร ทำขนม นักซับพอร์ตของฉัน!!

ไม่มีเฮียพีร์ฉันไม่มีวันนี้หรอก เขาชิมอาหารที่ฉันทำมากกว่าพันเมนูแล้ว

พีร์พีร์Talk

ผมกินนมเสร็จก็นั่งดูหนังที่โซฟากับสองสาว แต่ให้พราวพราวนั่งกลาง

"เฮียไม่มีงานต่อใช่ไหม" เฟรย่าถาม

"เฮียไม่มีครับ หรือว่าเฟรมีนัดเฮียจะได้ไม่กวน"

"เปล่า เฟรจะไปนัดกับใคร ป๊าไม่ให้ไปไหนหรอกถ้าไม่ใช่กับเฮีย"

"แล้วอยากออกไปไหนไหม เฮียพาไป"

"ไป ต้องไป!! ต้องไปจากตรงนี้" คนที่นั่งตรงกลางลุกขึ้น พร้อมเท้าเอวมองผม

"อะไรไอ้อ้วน"

"ไหนบอกว่าชวนดูหนังไง คุยกันข้ามพราวพราวแบบนี้จะดูรู้เรื่องได้ไง เฮียมานั่งกลางเลย"

"ไม่พราวพราวนั่นแหละ มานั่ง" ผมดึงมือให้พราวพราวนั่งลงที่เดิม

ผมไม่กล้านั่งใกล้เฟรย่าหรอก กลัวใครมาเห็นแล้วจะดูไม่ดี

"ว่าไงคะ อยากไปไหน" ผมถามเฟรย่าอีกครั้ง

"ไม่ไปไหนหรอก ดูหนังที่ร้านนี้แหละ" แล้วเธอก็เกาะแขนพราวพราวดูหนังต่อ

ผมก็นึกว่าอยากจะไปไหน จะได้พาไป

ดูหนังกับสาวๆได้สักครู่ผมก็เดินออกมาคุยโทรศัพท์กับพี่เจย์ต่อ

"ครับพี่เจย์เดี๋ยวผมเข้าไปนะ แต่ขอเย็นๆหน่อย"

(ครับนายน้อย)

วันนี้ผมต้องเข้าผับอีกแล้ว!! แต่คงต้องไปส่ง2สาวก่อน

"คุยกับใครเฮีย" น้องสาวผมถาม

"เรื่องของผู้ใหญ่" ผมเดินมานั่งที่เดิม

"เฮียคุยกับใครหรอคะ มีงานด่วนหรอ" เฟรย่าถาม

"คุยกับพี่เจย์ครับ เฮียต้องเข้าผับอะ"

"เรื่องของผู้ใหญ่" คนตรงกลางทำเสียงล้อเลียนผม

"ต้องไปตอนนี้หรอคะ"

"รอไปส่งเด็กๆก่อนก็ได้ จะกลับตอนไหนอะ"

"ไม่อยากกลับบ้าน ขอไปด้วยนะเฮีย" เด็กอ้วนพราวพราวเกาะแขนอ้อนวอนผม

"มันไม่ใช่ที่เล่นของเด็กนะพราวพราว"

"เอ้า!! ก็พราวพราวเบื่ออะ ไม่อยากกลับบ้าน" เธอกอดอกแล้วทำหน้างอ

ก็มันไปไม่ได้จริงๆ ถึงคนของเราเยอะก็เถอะพวกมันก็พร้อมจะบุกได้ทุกเมื่อแหละ

"แล้วถ้าเฟรขอไปด้วยเฮียจะให้ไปไหม" คราวนี้เป็นเฟรย่าที่พูด

"จะไปทำไมคะ บอกเฮียหน่อย"

"ก็เฟรเหงาอะ กลับบ้านไปก็ไม่มีอะไรทำ จะไปไหนก็ไม่ได้ป๊าไม่อนุญาตหรอก ถ้าไม่ได้ไปกับเฮีย"

โห่ใจผม!! ดูเธออ้อนผมดิ ผมตายได้เลยนะ

"เฮียขอพราวพราวไปด้วยนะ" แล้วพราวพราวก็อ้อนผมอีกคน

"พราวพราวไปไม่ได้หรอก เพราะว่า"

"ให้พราวพราวไปด้วยดิ ไปเป็นเพื่อนเฟรย่าไง ตอนเฮียทำงานเฟรจะได้มีเพื่อน"

เด็ก2คนนี้โคตรสามัคคีกันเลย!!

"ก็ได้ค่ะ งั้นเฮียโทรบอกม๊าวันวาก่อนนะ" ผมลุกแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา

"โห้!! พอชื่อเฟรย่าแล้วพูดอะไรก็ตามใจหมดเลยเนาะ"

"บ่นอะไรไอ้อ้วน"

ให้ไปด้วยแล้วยังจะมาบ่นอีก

พอได้รับอนุญาตจากม๊าวันวาผมก็พา2สาวมาที่ผับ ตอนนี้คนในผับก็เตรียมตัวเปิดผับแล้วแหละ กำลังทำงานกันใหญ่เลย ส่วน2สาวก็มองกันตาโต

"อยู่ในห้องนี้นะ ลงไปไหนไม่ได้"

ผมพาทั้ง2ขึ้นมาในห้องทำงาน

"พูดกับใครเนี่ย"

"พูดกับพราวพราวนั่นแหละ" ยังจะถามอีกเนาะไอ้เด็กแสบ

"รู้แล้วน้า"

เด็กน้อยตอบแล้วเดินไปนั่งโซฟา

"ลงไปข้างล่างไม่ได้นะ อยู่ได้แค่บนห้อง ถ้าเบื่อก็บอกเฮียจะไปส่ง" ผมเดินมาบอกเฟรย่า

"อืม เฟรไม่เบื่อหรอก "

"เอาขนมไหม หรือจะเอาน้ำอะไร"

"ขออนุญาตครับ คุณหนูทานข้าวยังครับ รับอะไรไหม" พี่เจย์เดินมาถามพราวพราว

"พี่เจย์ พราวพราวไม่อยากชื่อพราวพราวแล้วอะ อยากเปลี่ยนชื่อ"

ทุกคนหันไปมองเด็กอ้วน

"ทำไมล่ะครับคุณหนู ชื่อนี้นายใหญ่ตั้งให้เลยนะครับ"

"หรอ แต่อยากชื่อเฟรย่ามากกว่าอะ เผื่อใครบางคนจะสนใจ"

"เพ้อเจ้ออะไรไอ้เด็กอ้วน" ผมดุน้องสาว

"ฟ้องป๊าแน่ คอยดูเลย" พราวพราวชี้หน้าผม

"เดี๋ยวเฮียไปทำงานก่อนนะ อย่าพาน้องดื้อล่ะ"

"ค่ะ"

"อย่าดื้อนะอ้วน" ผมบอกน้องสาวแล้วเดินตามพี่เจย์ไป

ผมมาอยู่อีกห้องที่มองเห็นทั้งสอง และไม่ได้อยู่ไกลกันเลย มองเห็นได้เต็มตา!!