วิวาห์หนี้รัก

ถอดต่อ ...1NC+++

จันทร์เจ้ารู้สึกถึงความใกล้ชิด ที่มันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มือของเธอสั่น ใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกจากอก ปุณณ์ยืนมองด้วยความพึงพอใจ รอยยิ้มเย็นๆ ปรากฏบนมุมปาก นางบำเรอราคาแพงที่เขายอมจ่ายเงิน กำลังทำให้เขาพอใจเกินคาด

ปุณณ์ยกมือขึ้นวางบนไหล่ของจันทร์เจ้า ใบหน้าเขาเข้ามาใกล้ ดวงตาคมกริบจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของเธอ

จันทร์เจ้ารู้สึกใจเต้นแรง มือเย็นไปหมด ร่างกายแข็งทื่อด้วยความตกใจ

เขากำลังจะจูบเธอ…

ก่อนที่เธอจะตั้งตัวทัน ปุณณ์โน้มหน้าลงและจูบไปที่ปากของเธอ จังหวะนั้นทำให้เธอแทบช็อค

นี่คือจูบแรกของเธอ…กับมาเฟียแบบเขา…เธอ…เธอทำอะไรลงไป…

หัวใจจันทร์เจ้าสั่นรัว สมองเต็มไปด้วยความสับสน แต่ในขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยความกลัว เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะทำยังไงต่อไปกับเธอ เธอได้แต่เฝ้ารอเท่านั้น ว่ามันจะไปจบที่ตรงไหน

ปุณณ์ถอนใบหน้าออกมาเล็กน้อย ยังคงมองเธอด้วยสายตาเย็นชาและพึงพอใจ เหยื่ออันโอชะของเขายังสั่นด้วยความกลัว แต่ไม่ว่ายังไงวันนี้เธอก็ต้องตกเป็นของเขา

ก่อนที่เรียวปากหยักจะบดจูบลงมาอีกรอบ รสจูบของปุณณ์ทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จันทร์เจ้ารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหมุนไปหมด ถ้าเขาปล่อยเธอตอนนี้ เธอก็คงจะยืนไม่อยู่แน่ๆ

ปุณณ์ยังคงโน้มตัวเข้ามาใกล้ ดวงตาคมกริบมองเธอด้วยความพึงพอใจ ลูกนกตัวเล็ก ยิ่งเกร็ง มันก็ยิ่งทำให้เะฮน่าค้นหา แล้วเขาก็อยากจะค้นหามันจนไม่สามารถอดใจไว้ได้อีกต่อไป

ตอนนี้จูบอันเร่าร้อนกำลังทำหน้าที่ดูดวิญญาณของเขาและเธอ เท่ากับห้องนั่งเล่นของบ้านไม้หลังใหญ่ มันกำลังทำให้เขาไม่สามารถควบคุมความปรารถนาที่มีต่อร่างกายของเธอได้

ตอนแรกเขาแค่จะแกล้งเธอ แต่ตอนนี้เขากลับถอนตัวไม่ได้ จูบแรกนั้นทำให้หัวใจเขาเต้นแรง ความปรารถนาที่เขาไม่เคยยอมรับ เริ่มคืบคลานเข้ามาอย่างรุนแรง

จันทร์เจ้าสั่นสะท้าน ใบหน้าแดงเถือก ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความตกใจ เธอไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ร่างกายของเธอจึงตอบสนองไปอัตโนมัติ

ปุณณ์เห็นความเกร็งและความตกใจในตัวเธอ ยิ่งทำให้รอยยิ้มเย็นๆ ปรากฏขึ้นบนมุมปาก

นาทีนี้เขาไม่อาจหยุดความปรารถนาที่มีต่อเธอได้ เขาช้อนตัวผู้ร่างบางที่มีเพียงแพนตี้จิ๋วและชั้นในลูกไม้ ขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านซึ่งเป็นห้องนอนของเขา แม้ในขณะที่อุ้มเธอ เขาก็ยังบดจูบที่กลีบปากบาง เพื่อหาความหวานหอมหวานจากเรียวปากบางของเธอ จันทร์เจ้าสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่าง เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะพาเธอไปจบลงที่ไหน

ร่างสูงอุ้มร่างบางสาวเท้าขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน นาทีนี้คนตัวเล็กก้มหน้างุดไม่กล้ามองหน้ามองมาเฟียหนุ่มแต่อย่างใด

ชายหนุ่มพาหญิงสาวขึ้นไปจนถึงห้องนอนของเขา ก่อนที่มือหนาจะเปิดประตู แล้วผลักเข้าไปในห้องนอนของเขา ชายหนุ่มอุ้มร่างบางไปนอนที่เตียงนอนของเขา ก่อนที่เขาจะจัดการกับปราการที่ห่อหุ้มกายเขาอยู่ ในขณะที่เขากำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองอยู่นั้น สายตาของเขาก็มองไปที่เรือนร่างของหญิงสาวด้วยความพึงพอใจ เธอทำให้เขาพอใจมากเหลือเกิน พอใจจนอยากจะลิ้มรสเหยื่ออันโอชะว่ามันจะหวานแค่ไหน

ส่วนหญิงสาวก็ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา ผิวกายของเธอแดงเรากับลูกตำลึงสุก เธอไม่กล้ามองมาที่ร่างสูงของเขา ที่กำลังจัดการตนเองอยู่ อาภรณ์ชิ้นน้อยสองชิ้นของเธอ มันยังเป็นปราการด่านสำคัญที่ทำให้เธอ ไม่ได้เปลือยเปล่าต่อหน้าเขา

"ถอดที่เหลือออกสิผมไม่อยากเสียเวลา" เหมือนกับเขารู้ความคิดของเธอ เขาสั่งให้หญิงสาวจัดการกับปราการที่เหลืออยู่ มันทำให้เธอสั่นไปทั่วทั้งร่างอีกครั้ง ถ้าถอดออกหมดมันก็เท่ากับว่าร่างกายของเธอไม่มีสิ่งใดห่อหุ้มอยู่เลย

แต่เธอคงไม่สามารถห้ามเขาได้อีกต่อไป ร่างบางจึงค่อยๆ ใช้มืออันสั่นเทาของเธอ จัดการปลดเปลื้องตะขอบราเซีย ก่อนที่ชั้นในลูกไม้ตัวสวยจะหลุดออกจากการปิดบังอกตูมเต่งคู่งาม เมื่อชายหนุ่มเห็นดังนั้น รอยยิ้มแห่งความพึงพอใจก็ผุดขึ้นที่มุมปาก ส่วนหญิงสาวก็ยังใช้มืออันสั่นเทาของเธอ ปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นน้อยที่เหลือ อยู่นั่นก็คือเจ้าแพนตี้จิ๋ว ที่ยังปิดสวนสงวนส่วนน้อยของเธอ ซึ่งไม่เคยมีชายใดได้ล่วงล้ำหรือกล้ำกลายมาก่อน ฝ่ายชายมองไปที่เรือนร่างของเธอด้วยความพึงพอใจ อีกไม่นานเธอก็จะเป็นของเขา ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ขอแค่เธอเป็นของเขาแค่นั้นคือก็พอ