จันทร์เจ้าหัวใจเต้นแรง ใบหน้าแดงระเรื่อ ความเกร็งปรากฏทั่วทั้งร่าง เธอพยายามตั้งสติ
ปุณณ์ก้าวเข้าใกล้ ดวงตาคมกริบจับทุกการเคลื่อนไหวของเธอ รอยยิ้มเย็นๆ ปรากฏบนมุมปาก เขาค่อยๆ ลดระยะห่างระหว่างตัวเองกับเธอ ใบหน้าของเขาใกล้เข้ามา ดวงตาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ร่างสูงของเขาไร้ซึ่งอาภรณ์ขวางกั้น เขากำลังก้าวขึ้นมาบนเตียง ซึ่งตอนนี้หญิงสาวกำลังนอนคุดคู้อยู่บนเตียง
จันทร์เจ้าสูดลมหายใจลึก มือสั่น ร่างกายเกร็ง เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะทำอะไรกับเธอเป็นอย่างต่อไป เธอได้แต่หลับตา แล้วก็รอว่าชายหนุ่มจะเริ่มแบบไหน
ปุณณ์ลูบไหล่เธอเบาๆ แววตาของเขามีทั้งความเหนือกว่าและความสนใจอย่างลึกซึ้ง
“สั่นยังกับลูกนก แต่ขอโทษนะผมไม่หยุดหรอก”
น้ำเสียงทุ้มต่ำ ทำให้จันทร์เจ้าหยุดหายใจชั่วขณะ ความใกล้ชิดของเขามันทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง ทั้งตื่นเต้นทั้งกลัวเธอไม่รู้เลยว่า เขาจะทำยังไงกับเธอต่อไป เธอพยายามรวบรวมสติ แต่สติข
