รุ่งเช้าวันต่อมา...
ไอรีนรู้สึกตัวตื่นก่อนจะเด้งตัวพรวดเพื่อลุกขึ้นนั่ง นัยน์ตาคู่สวยกวาดสายตามองไปยังรอบ ๆ ห้อง แต่ก็ไม่พบแม้แต่เงาของร่างสูงที่เธอรอเขามาตลอดทั้งคืน อันที่จริงเธอเพิ่งผล็อยหลับไปก่อนฟ้าจะสางนี่เอง มือเรียวเอื้อมไปคว้าโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาหวังว่าจะมีสักสายจากมาเฟียหนุ่มที่โทรเข้า หรือมีสักข้อความของเขาที่ส่งเข้ามาแต่เธอก็ต้องพบแต่กับความว่างเปล่า
ความวิตกกังวลเริ่มก่อตัวขึ้นภายในใจของหญิงสาวทันที เธอเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขขึ้นมาอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงมาเฟียหนุ่มที่หายเงียบไปตั้งแต่เมื่อคืน หญิงสาวเลื่อนมือขึ้นมาจับที่ริมฝีปากตัวเองก่อนจะใช้ฟันขบกัดไปที่ปลายเล็บของตัวเองเบา ๆ อย่างคนที่กำลังคิดไม่ตก
“โทรไปหาพี่เขาดีไหมนะ” เสียงหวานพึมพำกับตัวเองแผ่วเบา เธอกำลังลังเลว่าควรจะโทรไปหาเขาดีไหม ไอรีนชั่งใจคิดอยู่นานก่อนที่สุดท้ายเธอจะตัดสินใจโทรออกหาเขาแต่ปรากฏว่าเธอกลับติดต
