“อะไรนะเพคะ”
“เฮ้อ… ที่โกรธจนหนีกลับมาขนาดนี้ก็เพราะเรื่องนี้น่ะหรือ อ๋อใช่ยังมีวันที่ไปหาข้ากับอี้หลงและมาพบข้าอุ้มฉวนหลานไปที่ห้องด้วยสินะ เรื่องนั้นข้าผิดต่อเจ้าจริง ๆ ที่ไม่ควรจะแตะต้องสตรีอื่นแต่หากเจ้ายอมให้โอกาสได้อธิบาย ข้าก็จะเล่าให้เจ้าฟังอย่างละเอียดโดยไม่ปิดบัง แต่ต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่พูดเรื่องถอนหมั้นขึ้นมาอีก”
“หม่อมฉัน... เลือกได้ด้วยหรือเพคะ”
“แน่นอนว่า… เลือกไม่ได้ ข้าก็แค่พูดให้เจ้าฟังเท่านั้น”
“หึ เผด็จการจนเคยตัว…อื้อ…อื้อ”
เมื่อนางเริ่มต่อว่าอีกครั้งเขาก็จะจูบนางเป็นการปิดปากนาง หากนางยังไม่หยุดฟังเขาก็จะทำจนนางยอมรับเขา จากลู่โจวมาถึงเมืองหลวงหยางห่าวหรานคิดทบทวนมานับหมื่น ๆ ครั้งแล้วว่าเหตุใดเขาต้องร้อนใจถึงเพียงนี้ หากมิใช่ฟางหลีม่านเขาก็คงไม่ทรมานใจถึงเพียงนี้
“แฮก แฮก”
“ทีนี้จะหยุดฟังได้หรือยัง”
“ท่านถอยไปก่อนสิ”
“ไม่ได้”
“เช่นนั้นจะถามทำไมกันเพคะ”
“ข้า
