รถม้าของพระชายาเอกจวิ้นอ๋องแล่นไปตามถนนออกนอกเมืองมุ่งหน้าสู่อารามหย่งเล่อ นางเก็บภาพนี้ไว้ในใจแล้วก็ปิดม่านลง จากนี้ไปนางจะต้องจากที่นี่ไปแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกันระหว่างจวิ้นอ๋องและพระชายา
“นายหญิงจะไปจริง ๆ หรือเจ้าคะ”
“อื้ม...ต้องไป ไท่จื่อเฟยร้ายกาจเกินไป ข้าไม่มีอะไรจะไปต่อกรด้วย” ตลอดชีวิตต้องอยู่ใต้คนไม่รู้จักกี่คนต่อกี่คน น้องสาวที่เอาเปรียบ พ่อที่ไม่ไยดี แม่เลี้ยงที่รังแก ตอนนี้เพิ่มแม่สามีมาอีกหนึ่งคน ต่อไปไม่รู้ว่าต้องตายหรือไม่ว่าจะจบสิ้นวงเวียนนี้ เช่นนั้นเลือกออกมาดีกว่า
“แต่ว่า...” เป่ยเป่ยรู้สึกได้ว่าจวิ้นอ๋องนั้นเริ่มมีใจให้กับนายของตนแล้ว หากแต่มีเรื่องของแม่สามีอีก กรรมแท้ ๆ นางไม่ห่วงตัวเองจะลำบาก แต่ห่วงว่านายหญิงต่างหากที่จะลำบาก
รถม้าต้องผ่านช่วงเนินเขาเล็ก ๆ เพราะวันนี้มีการปิดถนนอีกเส้นทางหนึ่ง ทำให้รถม้าโยกเยกไปมา จนเว่ยเหยาต้องจับรถม้าไว้แน่น
“เป่
