พิมรักควงเวรจนถึงแปดโมงเช้าของอีกวัน เธอส่งข้อความไปบอกเทียนอี้ตั้งแต่เมื่อวานว่าเข้าเวร แต่เขาแค่กดอ่านแล้วก็เงียบหายไปไม่ตอบอะไรกลับมา
พอใกล้ช่วงออกเวรพิมรักก็เดินโซเซไปมา เปลือกตาใกล้จะปิดอยู่รอมร่อ แต่ต้องฝืนถ่างเอาไว้ไม่งั้นมีหลับยาว
“ไอ้พิมตั้งสติโว้ย”
“ฐิตาตกใจหมด”
เสียงตบลงบนโต๊ะดังปัง กระชากสติพิมรักที่เหม่อลอยให้กลับเข้าที่ เธอยกมือทาบอกทิ้งตัวเอนไปกับเก้าอี้อย่างหมดท่า
ขามันอ่อนแรงเหมือนเลือดไม่เดินไปแล้ว
“ออกเวรแล้วก็ไปนอนให้เต็มที่นะเพื่อน” ริสาเดินเข้าไปตบบ่าพิมรัก แต่สภาพเธอก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่
แพทย์ประจำบ้านปีหนึ่งยังมีหลายอย่างต้องฝึก รวมถึงเรียนรู้ควบคู่ไปกับการรักษาผู้ป่วย ยิ่งช่วงนี้พิมรักนอนไม่ค่อยหลับเพราะต้องร่วมเตียงกับเทียนอี้
อารมณ์ข้างในตีรวนแปรปรวนไปหมด
“ว่าแต่แกกับคุณเทียนอี้เจ้าของแองเจิลวิงคลับนี่ยังไง”
“ยังไงอะไรของแกริสา”
“แบบว่าซัมติงกิงกองกันปะ
