EP.3 ขี้อ้อน
909 คำ
เรื่องราวที่เกิดขึ้น วิสกี้ขอให้จบตรงนั้น ไม่อยากให้มีปัญหาวุ่นวายตามมา อีกอย่างถ้ารู้ว่าพี่ชายตัวเองทราบ คงจะโมโหเฮียเฮงเช่นกัน ที่พาผู้หญิงไร้มารยาทมาทำร้ายน้องสาวถึงบ้าน
วันศุกร์
การสอบปลายภาคดำเนินไปอย่างเข้มข้น วิสกี้อ่านหนังสือด้วยความหมกมุ่น กว่าจะผ่านพ้นช่วงตึงเครียด ก็ใช้เวลาเป็นสัปดาห์
ห้องครัว
"สวัสดีค่ะพี่โมเม" วิสกี้ยกมือไหว้
"อ่านหนังสือสอบเสร็จแล้วเหรอ"
"ค่ะ วิชาที่ยากผ่านไปแล้ว เหลือแต่วิชาง่าย ไม่ต้องอ่านหนังสือมาก หนูคิดว่าสอบผ่าน"
"มั่นอกมั่นใจเหลือเกินนะ"
โมเม แฟนสาวสวยของวาย พี่ชายของวิสกี้ รูปร่างสมส่วนหุ่นดีผมสั้นสไตล์น่ารัก อายุยี่สิบปีเรียนอยู่ปีสอง คบหาดูใจกันมานานหลายเดือน เข้านอกออกในบ้านได้ตลอด
"ปอกผลไม้หรือคะ" สาวน้อยยิ้มหวาน "ให้หนูช่วยไหม พี่แค่ล้างก็พอค่ะ"
"ก็ดีเหมือนกัน ยุ่งยากน่ารำคาญ"
"ไม่น่ารำคาญหรอกค่ะ สนุกจะตาย"
"ถ้างั้นก็ปอกให้หมดนะ จะได้ยกไปให้หนุ่มๆ ที่กำลังจะมาสังสรรค์ เดี๋ยวอีกสักพักก็คงมา"
ซึ่งเป็นเรื่องปกติมาก ที่บ้านหลังนี้จะคึกคัก สักพักน้ำค้างที่นอนอ่านหนังสือด้วยกันอยู่ด้านบน ก็ลงมาหาวิสกี้ในครัว
ห้องโถง
"ผลไม้มาแล้วค่ะ" โมเมยกถาด ซึ่งมีผลไม้จัดเรียงอย่างสวยงามวางให้
"น่ากินมากเลย น้องโมเมเก่งนะเนี่ย" ยักษ์ชม
"เก่งอะไรกันคะ ก็แค่ปอกผลไม้เอง"
"ก็สวยงามน่ากิน เหมือนกับร้านอาหารแน่ะ ทั้งสวยทั้งเก่งแบบนี้ไง ไอ้วายถึงติดใจ"
"พี่ยักษ์ชมเกินไปแล้วนะคะ ฮ่าๆ"
โมเมยิ้มอย่างเขินอาย นั่งร่วมวงสนทนาด้วยความคุ้นชิน ขณะเดียวกันน้ำค้างแอบได้ยิน จึงเข้ามาพูดกับเพื่อนสนิทที่กำลังล้างไม้ล้างมือ "ผลไม้พวกนั้นเธอเป็นคนปอกเองแท้ๆ ฉวยโอกาสโมเมว่าตัวเองเป็นคนทำซะงั้น! นิสัยแย่"
"น้ำค้าง..อย่าพูดแบบนี้" วิสกี้ห้ามปราม
"ก็มันจริงนี่นา ตัวเองแค่ล้างกับปอกผลไม้ได้แค่ลูกเดียว แถมยังปอกบิดเบี้ยว จนเธอต้องมาแก้ไขแล้ววางเรียงใส่ถาดเอง"
"เฮ้อออ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ปล่อยผ่านไปเถอะ"
"เพราะใจดีแบบนี้ไง ถึงชอบโดนเอาเปรียบ"
น้ำค้างทำท่าทางฟึดฟัดไม่พอใจ ก่อนจะช่วยเพื่อนเก็บเปลือกผลไม้ใส่ถังขยะ เสียงประตูเปิดเข้ามาปรากฏว่าเป็นเฮงเพื่อนสนิทพี่ชาย
"มีโซดาเหลือไหมครับ" เสียงนุ่มถาม
"มีค่ะ เดี๋ยวหนูหยิบให้" น้ำค้างเปิดตู้
วิสกี้เดินไปเปิดตู้เย็นพลางหยิบน้ำอัดลมขึ้นมา ก่อนที่จะยืนคิ้วขมวดเพราะเปิดฝาขวดไม่ได้
"ให้เฮียเปิดให้ไหม" เฮงเดินมาหาวิสกี้
"ขอบคุณมากนะคะเฮีย"
"ดื่มน้ำอัดลมเยอะไม่ดีนะ"
"หนูแค่รู้สึกว่ามันร้อนก็เลยดื่มดับกระหายนิดหน่อย ไม่บ่อยหรอกค่ะ"
"ดีแล้วครับ"
เฮียเฮงส่งยิ้มหล่อบาดใจ ก่อนจะถือขวดโซดาเดินกลับออกไป สายตาละห้อยของวิสกี้มองตามชื่นชมหลงใหล
น้ำค้างเข้ามาใกล้ พูดกระซิบกระซาบ "เมื่อวานแบกกระสอบปุ๋ยที่โรงเรียนใส่สวนผักบุ้ง..แต่วันนี้เปิดฝาขวดน้ำอัดลมไม่ได้ซะงั้น?"
ตุบ!
'อักกกกก'
พูดจบศอกปลายแหลมของวิสกี้ก็กระทุ้งท้องของน้ำค้างเล็กน้อยเป็นการหยอกเย้า เมื่อเพื่อนพูดเชิงแซวขบขำ เนื่องจากเพื่อนรู้ดีว่าวิสกี้แอบชอบเฮียเฮงเพื่อนสนิทของพี่ชายตัวเองมาก จึงแซวพอหอมปากหอมคอเท่านั้น
แกร๊ก
"สวัสดีค่ะเฮียโคเค พี่เผด็จศึก" ทันทีที่ประตูเปิดเข้ามา โมเมก็รีบกล่าวทักทาย
"นึกว่าจะไม่มา ชวนทีไรก็ไม่ว่าง" เฮงพูด
"กูติดธุระ ส่วนไอ้เผด็จติดเมีย" โคเคตอบ
สองหนุ่มหน้าตาดี ก็เป็นเพื่อนสนิทแต่อยู่คนละมหาวิทยาลัย ไม่ได้เจอกันบ่อย แต่ก็สังสรรค์ด้วยกันอยู่บ้าง เมื่อมาถึงก็นั่งลงพูดคุยดื่มเหล้าร่วมวงสนทนา วายยกลังโซดาที่เพิ่งซื้อมาวาง พร้อมเปิดเพลงเสียงเบา เคล้าบรรยากาศปาร์ตี้
เวลาสี่ทุ่มห้าสิบ
คงเพราะดื่มหนัก ทำให้ทุกคนอยากสนุกสนาน จึงออกไปต่อที่ผับ เหลือเพียงวายที่พาแฟนสาวเข้าห้องไปทำเรื่องอย่างว่า..ส่วนเฮงนอนคอพับอยู่ตรงโซฟา เสียงฝีเท้าใครบางคนเดินย่องเข้ามายืนจดจ้องใบหน้าหล่อ
แม้จะหลับตา ก็ยังทำให้ใจสั่นละลาย
หมับ!
"อ๊าส์!"
เสียงแหลมร้องสะดุ้ง พอหันตัวกลับก็ถูกกระชากแขนจนล้มนั่งทับบนตักของชายหนุ่ม เฮงค่อยๆ ลืมตาขึ้นฟื้นตื่นจากสภาพมึนเมา เสียงนุ่มพูดเชิงกระซิบปนกระเส่า "กลิ่นตัวหอมโชยมาแต่ไกลเลยนะครับเด็กดี ใช้น้ำยาปรับผ้านุ่มยี่ห้อติดใจหรือเปล่าเนี่ย อยากดมนานๆ"
"ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวพี่วายมาเห็น!"
"มันพาโมเมไปเอาคงเพลียจนหลับ ขอให้เฮียใช้เวลาอยู่กับหนูบ้างไม่ได้เหรอ"
"เฮียขี้อ้อนจังเลยนะคะ"
"ไม่ใช่แค่ขี้อ้อน...แต่เฮียขี้เอาด้วยนะครับ อยากทำแบบนั้นด้วยกันอีกไหม ตอนกระซวกน้ำให้แตกคานิ้วหนูตอดแรงๆ สุดเลย"
- ผู้เขียน
