ขณะธันวาตัดสินใจว่าจะตัดตัวเองออกจากปมปัญหาตรงหน้า ขณะที่กำลังจะก้าวออกมาจากชีวิตของผู้คนที่รีสอร์ตแห่งนั้น เสียงของผู้หญิงอีกคนก็ดังขึ้น
“ธันวา…จะไปไหน”
ชื่นจิตมาทันก่อนที่ชายหนุ่มจะจากไป
“ป้าชื่น” ธันวาโผเข้าสวมกอดชื่นจิต แม่นมซึ่งเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย
“เกิดอะไรขึ้นคะนาย” ชื่นจิตหันไปถามเรืองฤทธิ์ ตกใจที่เห็นร่องรอยเรื่อแดงอันเป็นหลักฐานที่เรืองฤทธิ์ได้ฝากรอยประทับเอาไว้บนใบหน้าข้างหนึ่งของธันวา
“ก็ถามไอ้ตัวดีของเธอดูสิ” เรืองฤทธิ์สะบัดน้ำเสียง
“นี่ถึงขั้นต้องลงมือกับคุณหนูเชียวหรือคะ นายไม่คิดบ้างหรือว่าคุณธันวาจะเสียใจแค่ไหร แต่ก่อนแต่ไรชื่นไม่เคยเห็นนายเป็นแบบนี้มาก่อน” กล่าวจบชื่นจิตก็ตวัดสายตาไปทางเรืองฤทธิ์ด้วยความรู้สึกโกรธ จากนั้นก็ชำเลืองไปที่มารตี เหมือนรู้ทันว่าเธอน่าจะเป็นตัวการ ทำให้พ่อลูกผิดใจกัน
“นังชื่น…ให้มันรู้บ้างว่าใครเป็นนายใครเป็นบ่าว” มารตีตาเขีย
