“ไม่...ทำไมต้องเป็นแบบนี้...ทำไม...”
“แม่คะ...บอกอัยย์มาเถอะค่ะ อัยย์พร้อมที่จะรับฟังทุกอย่าง ถึงแม้ว่ามันจะร้ายแรงแค่ไหน อัยย์ก็รับฟังได้เพราะอัยย์...พบเจอมันมาแล้ว...พบกับมันมามากจริงๆ”
รมิตาลดมือที่ป้องปิดใบหน้าอาบน้ำตาลง ถอนสะอื้นและลูบเรือนผมอ่อนนุ่มของบุตรสาวที่แนบหน้ากับอก คงถึงเวลาแล้วจริงๆ ที่เธอต้องหันกลับมาเผชิญหน้ากับทุกสิ่งทุกอย่าง หญิงวัยกลางคนทอดถอนใจเบา ๆ ในความเงียบและเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยังสั่นเครือ
“อัยย์ลูกรัก ตั้งแต่ที่แม่ได้พบกับโอมหลังจากไม่ได้พบคนที่กำลังจะมาเป็นลูกเขยแม่และหนีงานแต่งไปเกือบห้าปีทำให้แม่ได้รู้ว่า จริง ๆ แล้วผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ ชาครินทร์ ไพศาลพิพัฒน์ อย่างที่เขาบอกเราตั้งแต่ตอนแรก แต่เขาคือ.... ชาครินทร์ บรินทร์รามพิพัฒน์ ลูกชายคนเดียวของชัชวิน บรินทร์รามพิพัฒน์ เพื่อนสนิทของคุณอัครินทร์ พ่อของลูก ชัชวินเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมาก เขาเป็น
